Reisverslag nr. 4 reis door Canada periode 10-06 t/m 16-06-2019

Reisverslag Canada 2019

TOTALE REISDUUR: 20-05 t/m 20-06-2019

Reisverslag 4 reis Canada.               Periode 10-06-2019 t/m 16-06-2019

Personen:                                           Joop & Isabelle.

Dag 21: van Revelstoke naar Kelowna.                                                     Maandag 10 juni.
Na een zeer goede nachtrust (wel verdiend toch?),  mede dankzij de enorme rust van de omgeving, waren we pas om 08.00 uur beiden wakker. Temperatuur was heerlijk maar te koud om buiten te ontbijten dus maar in de camper ontbeten waarbij we natuurlijk genoten van uit het uitzicht over het langgerekte Lake Revelstoke. Helaas moesten we hier vandaag weer vertrekken daar ons plaatsje al weer was gereserveerd. Wellicht dat we anders nog een nachtje waren gebleven (en dan maar geen elektriciteit). Na alles ingepakt te hebben vertrokken we rond 09.00 uur op pad richting Fauquier wat als doelstelling was neergezet. Alvorens camping af te rijden nog even vuil water geloosd en schoon water ingenomen en volgeladen reden wij de weg op. Eerst even richting Revelstroke weer (we zaten namelijk noordelijk van Revelstroke terwijl we naar het zuiden moesten) om na Revelstroke de HWY-6 op te rijden richting Nakusp. Deze weg leidde ons weer door een heel ander landschap. Het groen was hier veel meer aanwezig maar ook de kale besneeuwde bergtoppen kwamen soms nog volledig in beeld. Wegen waren zonder meer uitstekend dus we tuften heerlijk met een gangetje van rond 80 km/uur bergje op en bergje af. Stijgingen waren niet zo erg fors maar soms pittig. Het weer liet zich ook van de goede kant zien: lichte bewolking met af en toe een zonnetje. Ideaal reisweer. Al gauw belanden wij in het plaatsje Shelter Bay alwaar we het pontje moesten nemen om aan de overkant te komen (pontje gratis). We hadden geluk want we konden bijna zo de pont op. Op deze pont gingen ook vrachtwagens volgeladen met boomstammen etc mee. Indrukwekkend hoor die vrachtwagens. Tijdens de overtocht (duurde rond 20 minuten) genoten van uitzicht over het water (Upper Arrow Lake) wat tussen de bergen lag. Nadat we overwaren bij Galena Bay moesten we richting Nakusp geheel langs het langgerekte Upper Arrow Lake. Wellicht konden we nog zwarte beren tegen komen maar dit was helaas niet het geval. Na Nakusp hielden we rechts aan en reden over de HWY-6 richting Burton en later Fauquier alwaar we langs het gebied kwamen waar de vally-arend zich zou ophouden. Helaas hebben wij ook deze vogel niet mogen spotten. Belandt in Fauquier (rond 11.00 uur) moesten we wederom een pontje pakken om over het water van de Upper en Lower Arrow Lake te kunnen komen. Ook deze pont was wederom gratis maar duurde korter dan de vorige: rond 15 minuten. Aan de overkant (bij Needles) besloten wij om door te rijden richting Vernon  en maar zien hoe ver we kwamen. Het was net na de middag en weer was goed. Dus kilometers maken. Via dezelfde HWY-6 zijn we weer op pad gegaan. Zonder meer positief te noemen waren de zeer goed berijdbare wegen. In deze weg zaten er wel meer bochten in waarvan sommige haarspeldbochten. Dit mocht de pret niet drukken om lekker door te stomen. Voorbij plaatsje Cherryville maakten we een stop bij een winkeltje alwaar diverse Hollandse lekkernijen werden verkocht zoals echter Hollandse kaas, hagelslag, friese kruidenkoeken en schepijs in diverse smaken. Bleek dus dat de eigenaar zijn ouders uit Nederland kwamen en zij (vrouw des huizes) haar grootouders ook uit Nederland kwamen. Hun bedoeling is dus om wat specifieke Nederlandse producten hier als bijproduct te willen verkopen. Na iets gekocht te hebben (ronde koekjes met chocolade ertussen wat overigens geheel niet duur was) gingen we weer op pad richting Vernon. Uiteindelijk belanden we rond 15.00 uur in Vernon wat boven verwachting was. Even gauw een visito-centre bezocht voor nodige informatie mbt campings en/of wijntours. Met name dit laatste punt, wijntours, werd vooral vanuit Kelowna gedaan wat zo’n beetje 45 km verderop zuidelijker lag. Daar we toch een wijntour wilden doen (en dan niet zelf hoeven te rijden) besloten we om door te rijden naar Kelowna. We draaiden de HWY-93 op en reden richting Kelowna.  Dit ging op zich lekker vlot alhoewel het goed druk was (zondagmiddag immers). De weg tussen Vernon en Kelowna was soms zelfs 6-baans en was goed te doen. Dat Kelowna een grote stad is bemerkten we al gauw. Het was goed druk op de brede snelweg en om de paar honderd meter stonden er stoplichten tbv afslagen. Ze hadden nl. de hoofdweg als volledig doorgaande weg doorgetrokken waarbij soms ook forse stijgingen genomen moesten worden. We hadden van tevoren al een bepaalde camping uitgekozen die bleek (later) in Kelowna-West te liggen. Je moest hier dus eerst een water over (Okanagan Lake) alvorens je in West kwam. Gelukkig kwam vlot daarachter de afslag die we moesten hebben en al vlot vonden wij de camping. Echter deze viel enorm tegen (langs snelweg; grind; geen gezelligheid). Hier bleven we dus niet ondanks het vriendelijke gebaar van de eigenaresse. Al gauw een andere camping in de buurt via “Shirley” gevonden echter dit bleek alleen maar een RV-camp te zijn: camp voor stalling van grote caravans of wel mobil-homes (en dan bedoel ik echt heel grote). Dus weer omdraaien en op zoek naar een andere camping. Gelukkig had “Shirley” er nog 1 in de buurt ruim 600 meter verderop genaamd West Eagle Campground. Deze gauw gevonden en dit bleek dus een zeer goede camping te zijn met alles erop en eraan (dus ook Wifi alsmede volledig hooked-up= inclusief afvoer afvalwater, elektriciteit en water). En…….was nog niet duur ook. Gauw vastgelegd voor 2 nachten. Ook kon zij ons adviseren voor een wijntour die we gelijk maar hebben vastgelegd. Een gehele dag dus waarbij wij werden gereden door privé-chauffeur en auto. Mooier kon het niet.
Gauw de camper neergezet en nog een paar uur lekker buiten kunnen zitten (inclusief eten) alvorens het wat frisser werd om naar binnen te gaan. Al met al een dag waarbij wij een grote afstand hebben afgelegd wat we niet hadden verwacht. En daarna ook nog op een camping staand geheel naar ons zin in een wijk van Kelowna. Wat wil je nog meer?
Wat we wel verdiend hadden was een lekker wijntje etc om daarna voldaan te gaan slapen. Morgen de wijntour welke start om 10.30 uur dus eerst even lekker uitslapen etc. Maar…………eerst slapen.
Aantal gereden miles:  233  (=  375 km).

Dag 22: Wijntour te Kelowna en omgeving.                                                    Dinsdag 11  juni.
Na een goede nachtrust werden we rond 07.00 uur wakker. Buiten was het redelijk goed weer en af en toe kwam het zonnetje erdoor. Zou vandaag aardig warm worden (rond 27 graden) met af en toe bewolking. Na aangekleed en gewassen en geschoren te zijn lekker heerlijk buiten ontbeten. Heerlijk rustig aan gedaan. Gelijk maar de gehele was even in de wasmachine gedaan (die in een half uurtje klaar was) waarna we de was lekker buiten konden ophangen (luifel van de camper omlaag gedaan waar dus de hangers dan aan de luifelarmen kon hangen. Eind van de dag zou deze allemaal wel droog zijn. Daarna lekker koffie gedronken wachtende op de chauffeur van de wijntour die ons om 10.30 zou oppikken. Bleek dat we de enige passagiers waren dus een echte privétour. Hoe luxer kun je het nog hebben….. Van tevoren hadden we een paar tips van goede wijnproeverijen van de vrouwelijke eigenaar van de camping doorgekregen en deze aan de chauffeur (genaamd Roman) afgestemd. Hij wist er ook een paar dus keuze zat. Hierna op pad gegaan. Onderweg vertelde Roman ons dat in de strook langs Okanagan Lake van 160 km ruim 450 wijnbedrijven zaten met allemaal hun eigen specifieke toevoegingen etc. De eerste die we bezochten heette Little Straw en zat niet ver van de camping vandaan. Leuke wat kleinere proeverij waarbij we 5 verschillende soorten wijnen konden proeven. Van wit tot rood (bleek ook zo bij de meeste andere proeverijen gebruikelijk te zijn). Tsja en wijn is zuiver persoonlijke smaak met ieder zijn eigen voorkeur. We kochten er gelijk al 2 flessen dus dat begon al goed. Toen op naar de volgende te weten Volcanis Hills. Dit was al een stuk grotere proeverij waarbij duidelijk de commercie meer invloed had. Ook hier weer 5 soorten geproefd waarbij ook weer een fles werd gekocht. De chauffeur deed goed zijn best om ons de nodige informatie te verstrekken en was zeer behulpzaam. De volgende wijnproeverij was meer gebaseerd op organische basis; genaamd Rollingdale. Kleiner bedrijf dan de vorige waarbij de productie in een soort ronde bedrijfshal was gesitueerd waarbij de binnenwanden volgespoten was met isolatie. Ook hier weer 5 verschillende soorten wijnen geproefd waarvan 2 witte en 3 rode. Met name de laatste rode smaakte het lekkerst dus maar weer een flesje meegenomen (uiteraard tegen betaling natuurlijk). Nu gingen we naar een wat groter bedrijf (genaamd Sandhill) wat je bij de entree ook gelijk kon zien. Veel grootser en commercieel achtig opgezet. Hier ook meer bezoekers aanwezig. Uiteraard hier ook 5 soorten geproefd waarbij hier zowel een witte als rode fles werd gekocht. Nu begonnen wij al een klein beetje de invloed van de vele wijntjes te merken dus we wilden ergens een hapje gaan eten. Roman bracht ons naar een Japans restaurant waar je goedkoop maar lekker kon eten (voor Can.$ 20,00 kon je zoveel eten als je wilde). Echter……wat Roman ons niet vertelde was dat we met stokjes moesten eten maar daar kwamen we dan snel genoeg achter. Nadat we een globale uitleg van de ober hadden gekregen (hoe de bestelprocedure verliep via een digitale tabblad) liep hij weg en moesten wij maar zien wat we bestelden. Nou je weet het dan wel: er wordt van alles tegelijk besteld (achteraf beter dus in proporties te bestellen) en zo veel mogelijk. Na de order digitaal te hebben doorgegeven hoefden we niet lang te wachten voordat de 1e zaken al werden gebracht. We kregen er stokjes bij om te eten wat dus wederom een verrassing was en beiden we geen of weinig ervaring met stokjes eten. Dus hilariteit bij ons sowieso en waarschijnlijk ook bij het bedienend personeel daar die ons zagen ploeteren om wat eten naar binnen te krijgen. Ondertussen werden de overige bestellingen al gebracht met als gevolg dat tafel redelijk vol stond met schaaltjes en wij niet wisten hoe we het eten naar binnen moesten krijgen. Uiteindelijk maar aan de ober om lepel en vork gevraagd wat dus ons een stuk makkelijker afging. Wat we allemaal gegeten hebben kan ik niet meer opnemen maar ……………het was wel lekker. Na een uurtje kwam Roman ons weer ophalen en gingen we naar de volgende wijnproeverij maar nu aan de Lake-side (onderkant van Kelowna). Als eerste deden we Summerhill aan wat een redelijke grote business was. Mooie uitstraling waar ook veel bezoekers aanwezig waren. Ook hier weer 5 wijnen  getest en hebben wederom zowel een witte als rode wijn meegenomen. Volgende halte was een klein bedrijf die volledig organisch teelt etc. We moesten hiervoor een aardig stukje rijden waarbij de wegen soms erg bochtig waren en soms ook aardig moesten klimmen. Roman bracht ons veilig naar het bedrijf genaamd House of Rosen. Hoe toepasselijk want buiten was en entree met rozen bekleed. Ook hier wederom 5 soorten geproefd waarbij we nu 2-tal rode wijnen meenamen. Als laatste halte zouden we een zeer grote en commercieel bedrijf aandoen en wel Mission Hill. Nou als je het dan over imponerend en overweldigend wil hebben……….hier had je dan het voorbeeld. Een schitterende uitstraling van alles en magnifiek uitzicht over de wijnvelden (achter het bedrijf) en voor een schitterend uitzicht op het meer (Okanagan Lake). Zelfs de Engelse Prins William en Kate waren op hier op bezoek geweest (getuige vele foto’s) en Roman vertelde ons dat dan het gehele complex volledig voor de buitenwereld was afgesloten (veiligheid). Nou……dat zal die dag wel veel omzet hebben gekost. Het was ontzettend druk binnen en vele proeverijen werden uitgevoerd. Ook hier 4 soorten wijn geproefd en uiteindelijk 1 fles wijn + souvenir meegenomen. Inmiddels was het rond 17.30 uur dus tijd om terug te gaan naar de camper. We werden keurig door Roman op de camping afgezet waarna hij weer vertrok. Wij de camper in en wat brood gegeten (zaten nog vol van vanmiddag) om uiteindelijk ’s-avonds nog wel een wijntje gepakt maar we lagen er vroeg in. Beiden waren we redelijk moe en de wijntjes begonnen hun invloed ook uit te oefenen. Dus heerlijk ons nestje in om morgen weer fit te zijn. Want morgen zouden we weer vertrekken naar het zuiden.

Dag 23: van Kelowna naar Osoyoos.                                                            Woensdag 12 juni   
Na eerst lekker uitgeslapen te hebben werden we rond 07.30 wakker. Joop had wat last van een licht hoofd (zal wel van de wijntjes zijn gekomen); Isabelle daarentegen niets. Na lekker te hebben ontbeten maakten we de camper gereed om te gaan vertrekken. Rond 10.30 uur vertrokken we vanaf de camping richting Penticton via de HWY 97. Deze weg liep langs het eerder genoemde Okanagan Lake wat dus mooie uitzichten bood. Tevens een zeer mooie en brede weg om te rijden. We kwamen langs de plaatsjes Peachland en reden richting Summerland. Hier zouden we wellicht een stoomtreintje pakken die langs diverse wijnvelden voerden het achterland in. Echter het was daar net eind van de ochtend toen we eraan kwamen en we besloten om door te rijden en af te wijken van onze route door nu door te rijden nog meer naar het zuiden (dus voorbij Penticton) richting de Okanagan Falls. Voordat we de Falls zouden bezoeken nog even een visitor-centre van een klein plaatsje aldaar bezocht en dat was maar goed ook. Hier werd ons verteld dat deze Okanagan Falls jaren geleden door overheidsbeleid is gesloten cq is afgesloten. Gevolg dus dat de Falls nu helemaal droog lagen en eigenlijk dus zijn vervallen. Kortom: geen Falls te bezien. Dus maar verder doorgetrokken naar het Zuiden (nog steeds via de HWY 97) en kwamen nu langs plaatsen als Oliver en uiteindelijk belanden we in Odoyoos. Hier aangekomen (temperatuur was hier goed: ruim boven 25 graden met zon) eerst de visitor-centre bezocht voor nodige informatie en uiteraard voor een camping. Diverse campings aanwezig maar 1 camping was een soort natuurcamping die lag op een landtong in het Osoyoos Lake. Op deze landtong lag een camping waarbij geen voorzieningen aanwezig was maar erg mooi en aantrekkelijk lag. De camping ligt in een Provincial Park gelegen in indianendomein. Park wordt dan ook beheerd in gezamenlijke samenwerking tussen locale overheid en de indianen zelf. Deze indianen bezaten ook in dezelfde omgeving wat wijnbedrijven etc. dus ze waren aardig met de tijd meegegaan. Op Er waren maar 42 plaatsen en meestal waren deze allemaal bezet of gereserveerd. Hier gold dus: als er een plaatsje vrij is (en niet is gereserveerd wat veelal geschiedde) wie het eerst komt wie het eerst maalt. De gastvrouw vertelde ons wel dat deze camping erg geliefd was dus kijk maar. …wellicht hebben jullie geluk. Wij wilden deze gok wel nemen (het was nog redelijk vroeg, net na 15.00 uur) en besloten om eerst deze camping te bezoeken alvorens ergens anders te gaan kijken. Camping lag net buiten het dorpje en al gauw reden we de landtong op. Na eerst de dagreceatie te hebben doorkruist kwamen we op de campingplaatsen. We reden het gehele rondje rond echter alles was bezet en/of gereserveerd. Toevallig kwamen we een parkwachter tegen die ons vertelde dat alles was bezet voor komende nacht. We konden wel voor 1 nacht op een plaatsje langs de weg staan aan het water en dan bezien of er morgen wel weer plek was. We besloten dit te doen en vonden de  overflow-gelegenheid alwaar we gauw een plekje vonden die ons wel wat leek. Na de camper te hebben gestald zagen we nu pas waarom deze camping zo geliefd was. Een schitterende omgeving volledig omgeven door water en geheel stil. Geen verkeer o.i.d. te horen. Werkelijk magnifiek. Gauw de stoeltjes buitengezet bij de camper maar al gauw besloten we de stoeltjes in het water te zetten en lekker daar te gaan zitten: zo warm was het . We hebben zelfs het zonnescherm van de camper uitgerold om enigszins de warmte buiten de camper te houden (stille illusie trouwens want uiteindelijk was het in de camper eind middag/begin avond tegen de 25 graden). Maar we zaten lekker in het water en beiden hebben ook nog in dit water gezwommen. Heerlijk verfrissend (Isabelle vond het wel eng met al die vissen etc maar ze heeft terdege wel gezwommen). Dit beviel ons zo goed dat we in ieder geval voor nog een dag opteren om op deze landtong te blijven indien dit mogelijk was (immers we mochten maar 1 nacht hier blijven staan). Na het avondeten zijn we even rondgelopen om te kijken welke plaatsen morgen vrij kwamen om in ieder geval voorbereid te zijn. Er kwamen diverse plaatsen vrij dus…….wie weet. Nog tot ’s-avonds laat buiten gezeten (en geyahtzeed) om uiteindelijk rond 23.00 uur ons bed op te zoeken in de warme camper. Maar we waren het erover eens: dit was wel één van de mooiste campings qua omgeving etc die we hebben bezocht. Morgen op tijd eruit want we wilden voor 08.00 uur al de ronde hebben gedaan voor een plaatsje.
Aantal gereden miles:   72 miles  ( =  116 km).

Dag 24: Osoyoos                                                                                                Donderdag 13 juni.
Op zich lekker geslapen (alle ramen open want dat kon daar wel; dus het was in de camper enigszins afgekoeld) maar zeer vroeg wakker (Joop al om 05.30 uur). Nog even blijven liggen maar uiteindelijk toch eruit want Joop moest naar WC (lag verderop). Dus rond 06.00 uur liep Joop al buiten; en hij was niet de enige. Er waren al diverse mensen aan het wandelen voor hun ochtendgymnastiek. Terug bij de camper nog even buiten gezeten alvorens weer naar binnen te gaan. Joop is alsnog even op bed gaan liggen maar om 07.00 uur er toch definitief uit. Na te hebben gegeten ging Joop alvast een voorrondje doen om te kijken welke plaatsen er nu definitief vrijkwamen. Paar plaatsen waren nu al leeg dus dat gaf hoop maar deze plaatsen konden gereserveerd zijn dus er was nog niets te verwachten. Aan het eind van rondje kwam Joop toevallig de parkwachter tegen die zijn inspectieronde ging doen. Deze parkwachter vertelde dat er maar 1 plaats echt vrij kwam maar, indien we deze wilden, pas na 11.00 uur konden betreden. Echter deze plaats was geheel omgeven door bomen en lag dus niet aan het water. In de camper besloten we dat we deze plaats niet zouden nemen en dus naar een andere camping zouden gaan die we al hadden uitgekozen. Deze lag maar 6 km. hier vandaan maar dan aan de andere kant van het meer. Na eerst uitgebreid koffie te hebben gedronken vertrokken we rond 10.30 uur van deze mooie plaats op naar de volgende. Binnen een half uur waren we op de andere camping aangekomen (genaamd: NK’MIP Campground & RV Park ook gelegen in Osoyoos. Bij aankomst eerst gevraagd of er nog plaatsen vrij waren. Die waren er en we konden ze zelf eerst bekijken alvorens te beslissen welke we wilden kiezen indien deze niet gereserveerd was. Zachtjes over de camping rondgereden waarbij wij al gauw tot een 3-tal plekken kwamen waar we wilden staan. Bij receptie aangekomen kozen we voor onze 1e keuze alhoewel de gastvrouw ons eerst naar een andere plaats wilde sturen. Maar we bleven aandrongen dat onze keuze iets anders was en uiteindelijk werd deze plaats ons toegewezen. Gelijk maar voor 2 nachten vastgelegd.
Na afrekening gingen we snel naar de toegewezen plaats toe (inmiddels werd het al aardig drukker) en even later stond de camper keurig geparkeerd op de plaats met zijn kont richting het water. We stonden lekker in de schaduw (grote bomen) wat wel nodig was want het zou vandaag ruim 32 graden worden met veel zon. Dus enige schaduw was welkom. En daar we aan het water stonden was er altijd wel een briesje dus……….genieten maar. Gauw alles uitgestald en niet veel later zaten we koffie te drinken met uitzicht over Osoyoos Lake (blijkt dus het warmste meer van Canada te zijn; watertemperatuur tot 24 graden). Nou dat het hier warm kan zijn in de zon was al gauw duidelijk te merken. Wat waren wij blij met de beschutting van de mooie oude bomen die bij ons stonden. We zouden vandaag bezien wat we gingen doen echter met deze warmte kan je weinig anders doen dan aan het water zitten of in/op het water vertoeven. Kort na de middag besloten we om een kanotocht te doen (vanuit camping mogelijk) over het meer van 2 uur. Wellicht dat dit nog enige verkoeling gaf. Al gauw zaten we in een kayak en roeiden heerlijk over het water. Temperatuur was nu heerlijk en af en toe een briesje over het water was lekker verkoelend. We hebben ons inziens een flink eind geroeid (uiteraard af en toe pauze gehouden) en na bijna 2 uur keerden we weer terug op de camping. Bij de camper gelijk het water ingedoken (Joop) voor afkoeling om daarna heerlijk in de schaduw maar aan de waterkant te genieten van dit mooie uitzicht. Tegen 17.00 uur werd het wat minder stabiel en trok de wind af en toe aan toe redelijk stormachtig (windstoten). Deze wind was nogal warm dus we konden lekker buiten blijven zitten nadat we eerst wat zaken veilig hadden gesteld. Heerlijk dat windje, en temperatuur lag nog rond de 25-28 graden dus ook niet verkeerd. Gauw het avondeten in de camper klaargemaakt om dan ook lekker buiten te eten. Wel was opmerkelijk dat er nog maar weinig mensen buiten zaten maar dat deerde ons niet. Wij vonden het heerlijk. De windstoten namen soms weer af en dan weer toe. Onstuimig weer heet zoiets. Maar temperatuur blijft goed. Nog even de ondergaande zon meegemaakt om daarna de camper in te gaan om rest van de avond door te brengen (buiten woei je nu een beetje weg en het werd donker). Zou wel eens een onstuimig nachtje kunnen worden maar we zien wel.
Aantal gereden miles:  7  (=  11 km).
 

Dag 25: Osoyoos                                                                                              Vrijdag 14 juni.

En inderdaad: het was een onstuimig nachtje. Joop diverse malen eruit geweest om de dakluikjes van de camper goed aan te draaien daar deze klapperden door de straffe wind die er stond. Maar verder wel goed geslapen daar de temperatuur lager was dan die nacht ervoor. Het was wederom vroeg licht maar de wind was er nog steeds (iets minder maar toch). Nog even lekker nagelegen alvorens eruit te gaan. We konden niet buiten eten vanwege de wind maar dat was op zich ook geen straf. Lekker rustig aan gedaan en daarna koffie gezet. Tevens even overlegd wat we vandaag nog wilden gaan doen: zou weinig zijn gezien en de straffe wind alsmede ook de hoge temperatuur en felle zon (temperatuur lag al boven de 25 graden om 10.00 uur in de ochtend).  Deze regio maakte dus nu zijn faam wel waar: de warmste en droogste regio van Canada. De warmte hadden we al meegemaakt maar de droogte nog niet. En juist dit aspect lag achter de camping. Een gebied van rond 100 ha met woestijnflora- en fauna met diverse cactussoorten etc. Alleen langs het meer was een smalle strook groen waar dan de wijngaarden aanlagen. In dit gebied lag het Osoyoos Desert Centre waar de camping dus aanlag. Bij dit Centre was ook een wijnproeverij gevestigd dus dat was niet verkeerd. Konden we lopend doen. We besloten dan maar om dit te bezoeken en wel in de ochtend. Dus wij op pad; was bij ons een kleine 20 minuten lopen. Net buiten de camping waande je eigenlijk al een beetje in de desert: vele cactusplanten zag je en qua temperatuur waande je ook in warmere sferen. Gelukkig konden we een pad door de wijngaarden vinden wat een beetje verkoeling gaf. Bij het Centre aangekomen zag je gelijk ook al dat hier de commercie fors had toegeslagen. Diverse appartementengebouwen voor verhuur met daarbij een spa etc.  Wij stapten gauw een giftshop binnen waar we even rondgeneusd hebben. Opmerkelijk veel zaken van indianen waarbij tevens ook een korte film over deze indianen werd getoond (Joop natuurlijk uiterst blij hiermee). Na dit te hebben bezien doorgelopen naar de wijnproeverij alwaar we uiteraard een proeverijtje deden. En……………we kopen er een fles witte wijn voor onszelf. Hierna weer teruggelopen naar de camping (door de wijngaarden) maar merkten a wel dat het warmer was geworden. Blij dat we snel op de camping waren en lekker in de schaduw zaten bij de camper met een uitzicht over het meer. We hebben dan ook daarna niet veel meer gedaan dan alleen maar genieten van de schaduw en de warme wind. In de avond nam de wind wederom weer toe en moesten we de camper gauw in. Toch was de temperatuur iets afgenomen en dus aangenamer in de camper. We besloten om niet te laat naar bed te gaan opdat we die dag erop weer zouden vertrekken dus redelijk op tijd eruit
 

Dag 26: Van Osoyoos naar Princeton en wellicht verder.                                  Zaterdag 14 juni.
En inderdaad: het werd een winderig nachtje waardoor dakraampjes van de camper aardig klepperden (sloten niet helemaal dicht). Maar toch lekkerder geslapen dan die nacht ervoor daar het iets koeler was. In ieder geval redelijk kunnen uitslapen om daarna lekker te ontbijten. Wel in de camper daar de wind nogal stevig was. Na eten zaken opgeruimd en koffie gezet. We wilden rond 09.00 uur van de camping vertrekken daar we een aardig ritje voor de boeg hadden. En wellicht nog wat leuks te zien onderweg. Weer was goed om te rijden (dan wel met airco in de camper daar het buiten inmiddels goed warm begon te worden door de zon) en met zonnebril op volle kracht vooruit. “Shirley” loodste ons keurig door Osoyoos heen (na eerst even getankt te hebben want je weet maar nooit) en buiten Osoyoos de HWY 3-West op. Deze gehele weg liep langs de Simikameen Rivier, een rivier wat leidde door een vallei die door Indianen werd beheerd (Similkameen Valley).. Sommige stukken waren erg droog maar andere stukken ook groen; veel van die groene hellingen waren beplant met wijnranken en we troffen langs de route dan ook diverse wijngaarden aan met sommige excentrieke namen zoals Forbidden Winery/ Desperate Winery etc. Maar één ding moet gezegd worden: de weg was uitstekend berijdbaar en soms zelfs 4-baans. Onderweg diverse mooie uitzichtpunten gezien waar uiteraard wat foto’s van zijn gemaakt. In ieder geval een genot om te rijden. Met een gangetje van rond 80km/uur tuften we lekker door en genoten beiden van de mooie landschapsbeelden die ons geboden werden. Soms troffen we onderweg een eenzame fietser aan die dus deze route op de fiets wilde afleggen (hij/zij in ieder geval liever dan wij in die hitte). Onderweg kwamen we ook nog kleine dorpjes tegen waarbij het leek of daar de tijd enige jaren stil heeft gestaan. Via dorp Hedley tuften we verder richting Princeton en voordat we het in de gaten hadden waren we al bij Princeton. We besloten om door te rijden richting Manning Provincial Park om trachten dan aldaar een camping te vinden. Dit betekende wel dat dit natuurcampings waren daar deze campings (in totaal 4 stuks) midden in een Provincial Park lagen. Maar gezien dat we vol getankt waren qua water en elektriciteit en leeg waren qua “vuil water” zou dit geen probleem moeten zijn voor zeker 1 nacht en wellicht voor 2 indien het ons aldaar beviel. Na diverse bochten en vele mooie panorama-gezichten (ook deze weg liep weer langs de Similkameen Rivier) belanden we in Manning Provincial Park. We besloten de 2e camping te nemen daar deze waarschijnlijk de meeste kans op plaatsen nog had (verwachting was dat het wel eens vol zou kunnen zijn gezien het weekend en het mooie weer). Na de afslag te hebben genomen moesten we nog ruim 7 km doorrijden (via een niet al te best geasfalteerde weg met diverse kuilen: dus zachtjes aanrijden) alvorens bij de ingang van de camping aan te komen. Net voor we deze wilden opdraaiden zagen we al een bordje hangen met full maar we besloten het erop te wagen en navraag te doen bij de office. En warempel…………we hadden geluk: er waren nog 2 plaatsen vrij maar er was nog 1 camper op de camping rond rijdend om een keuze te maken. Dus wie het eerst komt wie het eerst maalt. We kwamen bij nr. 43 die nog vrij was en besloten de camper daar alvast op te zetten. Isabelle zou nog even naar de andere kijken (nr. 83) of die wellicht mooier was maar ze kwam enige tijd later terug met melding dat deze plaats nu al bezet was. Dus het was blijven op deze plaats die er mooi uitzag. Ook met mogelijkheid tot kampvuur. WC’s dicht in de buurt: dus wat wil je nog meer. Gauw camper goed gestald en daarna lekker in de zon gaan zitten om even te genieten. Hierna besloten we om een eindje te gaan wandelen langs het meer om te kijken wat er werd aangeboden. Nou dat was niet misselijk: een mooi weer waarop gevaren kon worden met bootjes (zonder motor) en ook gevist kon worden. Je kon langs het meer lopen wat wij dan ook deden. Onderweg kwamen we diverse dieren tegen zoals Mountain Bluebird (vogel)/ Columbian Ground Squirrel (soort eekhoorntje achtig)/ Pika (ook een soort eekhoorntje)/ Stellar’s Jay B.C’s Bird. Getracht ze allemaal op de foto te verkrijgen maar dat viel niet meer (mbt vogels dan; overige lukte aardig). Na ruim 1,5 uur te hebben gewandeld (waarbij we onder andere een bruidspaar zagen die trouwfoto’s maakten op de dagrecreatie met op de achtergrond de bergen) waren we weer bij de camper en pakten een lekker wijntje. Tevens gelijk maar kampvuur aangestoken. Op een gegeven moment raakten we door onze houtvoorraad heen maar gelukkig kwam net de parkwachtster langs die achter op zijn golfkarretje een voorraadje hout had liggen. 1 pak gekocht en gelijk gevraagd hoe het met de bezetting van morgen was daar we sowieso van huidige plaats weg moesten (was al gereserveerd). Zij gaf aan dat dit na 20.00 uur pas bekend zou zijn maar zij zou het aan haar collega doorgeven om ons morgenochtend zsm hierover te informeren. Hele avond heerlijk buiten gezeten bij het kampvuurtje wat genieten was. Rond 21.00 uur kwam een andere parkwachter nog langs (controle) die aangaf dat wij konden blijven staan wederom voor 1 nacht: dat was bij deze bevestigd. Wij gaven aan dit zeer te waarderen maar wilden nog even afstemmen alvorens definitief te besluiten. Immers de tijd van onze vakantie begon naar het einde te lopen en we wilden even exact bezien hoe ver het nog was naar Vancouver en wat we nog wilden bekijken/bezoeken. Dit was voor de parkwachter geen punt: hij vernam het de volgende ochtend wel. Na nog enige tijd bij kampvuur te hebben gezeten besloten we rond 23.00 uur de camper in te duiken om te gaan slapen. Het zou wel eens een frissere nacht kunnen worden maar dat hinderde niets.
Aantal gereden miles: 119  (=  192 km).
Dag 27: van Manning Provincial Park naar Hope.                                   Zondag 16 juni.
Na een goede nachtrust waren we redelijk op tijd wakker zo rond 07.30 uur. Het was wat frisser dan voorgaande ochtenden maar dat was niet erg. De zon trachtte zachtjes door de bomen te schijnen maar had nog weinig kans. Na te hebben gewassen etc. in de camper ontbeten en nog even afgestemd dat we vandaag zouden doortrekken richting Hope. Daar dit niet zo’n lange rit zou zijn deden we het lekker rustig aan. We vertrokken rond 10.00 uur van de camping om na ritje van 7 kilometer over een niet al te beste weg (met diverse potholes) belanden we uiteindelijk op de HWY-3 richting Hope. Zonnetje scheen al lekker dus het was weer genieten zowel van het weer als van de omgeving. Onderweg nog een keertje gestopt (view-uitzicht dus foto’s) bij een plaats waar in 1986 een gehele rotswand omlaag was gekomen. Dit na een aardbeving aldaar. Als je dan ziet wat voor rotsblokken er naar beneden komen storten dan schrik je daar toch wel even van. Men had bewust de zaken zo laten liggen en er een soort bedevaartplaats van gemaakt. Ook werd daar aandacht aanbesteed aan een neergestorte vliegtuig van de Canadese Luchtmacht (waarbij 8 mensen omkwamen) alsmede ook enkele bergbeklimmers die aldaar zijn omgekomen. Toch wel indrukwekkend.
Hierna weer doorgereden om uiteindelijk 12.30 uur aan te komen in Hope. We zouden eerst voor een camping gaan zoeken daar het nog lekker vroeg in de middag was. De 1e camping die we bezochten was op zich wel aardig maar we besloten toch even door te zoeken naar een camping iets verderop gelegen. Deze camping lag dicht bij de Othello Tunnels wat we wilden gaan bezoeken; dan behoefden we niet meer te rijden. Aangekomen bij deze camping (Othello Tunnels Campground & RV Park) was nog plaats genoeg. We konden zelfs kiezen. Gauw de camper neergezet (half schaduw half zon) en stoeltjes buiten gezet. Na even gezeten te hebben zijn we naar de Othello Tunnels gelopen over ongeveer een afstand rond 1,5 km van de camping. Dus dat was te doen. Daarbij stond een lekker windje dus niet gelijk benauwd. Aangekomen bij de Othello Tunnels (die gelijk in het Coquihalla Canyon lagen) eerst even bekeken welke route we zouden nemen. Tevens even wat informatie gelezen over het ontstaan van deze tunnels. Deze spoortunnels (5 stuks) werden in jaren 1914/1915 met explosieven in het graniet van de Coast Mountains aangelegd tbv de Kettle Valley Railroad. Deze spoorweg steekt de Fraser River (ten noorden van Hope) over om zich dan een weg door de Coast Mountains te banen omgeven met dichtbeboste douglassparren, hemlocksparren en reuzenlevensbomen (cedars) steile berghellingen. Je begrijpt wel dat de aanleg van deze spoorlijn destijds ontzettend veel geld en inspanning heeft gekost. Helaas werd de lijn in 1959 stilgelegd en is het tracé van de tunnels omgezet in een wandelpad. Dit om toch de imposantheid van deze noeste arbeid destijds aan het latere geslacht te kunnen tonen.
We zijn door de tunnels gelopen en het was inderdaad indrukwekkend hoe men de doorgangen uit de granieten rotsen had kunnen bewerkstelligen. En daaronder in de diepte volgde de rivier dan zijn eigen weg die dus door de jaren schitterende kloven had laten ontstaan. In ieder geval vonden wij het zeer de moeite waard om dit te hebben gezien. Na een 2,3 km wandelpad kwamen we op het punt voor een keuze te maken. Of we draaiden om en wandelden hetzelfde pad terug of we kozen voor een trail dwars door het bos. Deze trail was ruim 4 km lang. Uiteraard kozen we voor de trail en begonnen vol moed het stijgende pad. Echter dit pad bleef maar stijgen en niet zo weinig ook. Het leek wel of er geen eind aan kwam m.b.t. die stijging. Uiteindelijk na ruim 2,5 km dachten we het hoogste punt te hebben bereikt hetgeen ook geval was. Maar….. het pad liep door een mooie bos en was zeer zeker de moeite waard. De afdaling ging veel sneller maar soms ook steiler dan het stijgen (wat waren we blij dat we niet eerst de andere kant hadden gekozen). Na ruim 1 uur kwamen we uit op de grote parkeerplaats en konden we even bijkomen. Maar we moesten nog ruim 1,5 km naar de camping lopen dus we waren er nog niet. Uiteindelijk waren we weer terug bij de camper en schatten we in dat we die middag toch ruim 8 km erop hadden zitten. Tijd om tot rust te komen buiten zittend onder het genot van een wijntje en wat lekkers. Nog gauw even wat hout gehaald voor het kampvuur welke we gelijk aanstaken. Tevens lekker buiten gegeten en tot ’s-avonds laat in korte broek buiten gezeten bij het kampvuurtje. Dat was wel even genieten. Uiteindelijk vielen rond 23.00 uur de oogjes toch wel dicht en doken we lekker ons bedje in voor een welverdiende nachtrust.
Aantal gereden miles:  49  (=  79 km).

Zo dit was dan weer een volle reisweekverslag; het 4e verslag van onze reis door Canada.
Helaas komt nu toch wel einde van de reis in zicht maar we hebben nog een paar dagen.
Wil je weten hoe we deze laatste dagen doorbrengen in Canada……………..lees dan ons reisverslag nummer 5 die volgt.

Groetjes vanuit Hope.