Reisverslag 3 Nieuw-Zeeland

Reisverslag 3 reis Nieuw-Zeeland.              TOTALE REISDUUR: 07-04 t/m 19-05-2017

Periode:  van 17-04-2017 t/m 23-04-2017.
Personen:          “Oudjes”:  Joop en Isabelle
                         "Aussies”:  René en Masha

Dag 15: Van Porangahau naar Wellington.   Ma. 24-04-2017             (totaal 301 km).
Na een goede nachtrust (niet zo vreemd na al die kleine wijntjes) stonden we niet al te laat op om op tijd te vertrekken immers vandaag staat alweer een forse trip voor de boeg. Doelstelling was Wellington te bereiken vandaag om daags daarna de stad Wellington te bezoeken en afstand van Wellington naar de ferry was maar kort (half uurtje) dus dat zou mooi zijn. Maar eerst moest Pa paar mooie foto’s maken met de opgaande zon schijnend over het meer waar we aan zaten.
Het ontbijt gauw naar binnen gewerkt en hup ………..on route. Het weer is ons wederom goed gezond (geen regen) maar wat bewolking met tussendoor zonneschijn (korte broek was nog mogelijk).
Via de SH-2 togen we naar Waipawa waar we nog foto’s hebben genomen (al hadden we nog niet genoeg) van de mooie omgeving. Ook de weg liet zich van de mooie kant zien:  stijgen en dalen met af en toe een scherpe bocht erin. (ter info: SH-2 moet in Nederland worden bezien als een goede 2-baansweg genoemd A-weg). Weg vervolgd richting Wellington waarbij we onder meer de volgende plaatsen langs ons lieten gaan: Dannenvirke/Ashhurst/Palmerston-North om bij Levin van wegnummer te veranderen (van SH-2 in SH-1). Na Levin nog langs de plaatsen Otaki en Paraparaumu om daarna weer de kust te zien (Pacific-Ocean) en langs deze kust verder rijden. Was maar van korte duur want daarna gingen we weer van de kust afbuigen om uiteindelijk rond 16.00 uur in Wellington te eindigen. We zouden eerst naar het informatiecentrum gaan om nog wat nadere info’s te verkrijgen wat er allemaal te doen was in Wellington. Na deze informatie te hebben opgepikt reden we naar net buiten de stad Wellington om daar de overnachting door te brengen aan een baai. Echter voordat we daar aankwamen kregen we een klein ongelukje bij het invoegen van 2 rijstroken naar 1. Joop had de afstand van invoegen te kort ingeschat en wilde al naar links invoegen echter daar reed een beladen vrachtauto die wat trager was. Joop moest op laatste moment naar rechts sturen (gegil in auto) maar kon niet voorkomen dat de camper linkerbuitenspiegel  tegen de ijzeren laadbak van de aanhanger van de vrachtauto aankwam. Gelijk werd het stuur naar rechts gegooid echter dit mocht niet meer baten: de linker-spiegel  hing in de beugelhouder en was op dat moment niet meer te gebruiken. Na dit moment was het ontzettend stil in de camper en ieder dacht het zijne ervan. Joop ook: balen als een stekker immers dit was hem nog nooit overkomen-------------à maar het zij zo gedane zaken nemen geen keer.
Doorgereden tot aan de overnachtingscamping om daarna dit euvel zo goed als mogelijk te behandelen. Gelukkig bleek alleen de spiegel los te hangen: de spiegelhouder konden we terugzetten in zijn juiste stand. Met wat verpleegsterplakband (idee van Isabelle) werd de spiegel vastgezet wat volledig lukte.
De overnachtingsplaats liep al goed vol en we waren blij dat we er op tijd waren om nog een plaatsje te kunnen bemachtigen. We zaten aan een mooie baai en kijkend over het water konden we de veerboten zien varen welke we overmorgen ook zelf zouden meemaken. Door de frisse wind die daar op stond zaten we al gauw in de camper.  In de avond bleef het maar komen en gaan van auto’s die uitstapten en naar de lucht keken. Navraag leerde ons  dat die avond ervoor een prachtige Aurora-avond en nachtlucht was te bewonderen welke men met het blote oog kon bezien. Ook reden veel mensen met hun 4x4-drives (sommige ook met squad) naar het uiterste puntje van deze landtong om dit te kunnen aanschouwen. Een andere reden was dat het morgen ANZAC-day  (Australische Nieuw-Zeelandse Army Combination) was …… een nationale feestdag ter herinnering aan de gevallenen in alle gevoerde oorlogen van deze landen . Dus een vrije dag voor iedereen.
Na een rumoerige avond (van rijdende en stoppende auto’s/deuren open- en dichtslaand) werd het gelukkig na 22.30 uur wat stiller wat ons goed uitkwam. Konden we ook gaan slapen.

Dag 16:  bezoek stad Wellington.    Di. 25-4-2017.              (totaal 22 km).
Na wederom een relatieve koude nacht (wind erop en aan het water staand) werd op tijd ontbeten om op tijd te vertrekken. Doelstelling was eerst even wat van de stadcentrum te zien (mits er wat open was gezien ANZAC-day) en verder zien we wel verder. Wel werd besloten om de komende nacht ook op deze plek te overnachten------------------à dus op tijd terug uit de stad gezien de drukte van vorige dag. Rond 10.oo uur waren we in de stad en liepen we de winkelstraten door waar over het algemeen nog winkels dichtwaren. Rond 11.00 uur eerst maar eens een bakje koffie drinken bij Starbucks. Onder het genot van dit bakje koffie een plan de campagne opgemaakt en “oudjes” wilden graag de cable-car bezoeken (welbekende rode treintje welke je dan in korte tijd omhoog bracht naar een schitterend uitzichtpunt over de gehele stad Wellington en zijn haven.  “Aussies” werden op sleeptouw meegenomen door de “oudjes” om mee te gaan.
Het stijgingspercentage van dit treintje was niet misselijk: meer dan 15 %. Treintje werd dan ook met kabel omhoog getrokken(waarbij overigens nog wel een tussenstop werd gemaakt om elkaar te passeren: zowel van boven als van beneden vertrokken tegelijk  de treintjes (2 wagons). De tocht op zich was aardig maar het uitzicht boven was schitterend. Mede ook dankzij het mooie weer (zon) konden we Wellington in al zijn pracht en praal bezien alsmede ook de haven. Je begrijpt het wel dat dus de fotocamera’s aldaar volop klikten. Na dit uitzicht werd een kleine rondwandeling boven gemaakt (soort park) om daarna terug te keren naar het treinstationnetje. De rit omlaag was diverse malen mooier dan de vorige rit maar was wederom van korte duur.
Hierna de stad ingegaan waar toch diverse winkels waren opgegaan. Via centrum belanden we op de kade om daar even te zitten in de zon en kijkend naar de vele mensen die zichtbaar genoten van hun vrije dag.
Op tijd werd terug gegaan naar de camper en teruggereden naar de plaats waar we hedenochtend vandaan kwamen. Nu waren we een van de eersten en werd door ons een mooie plaats uitgezocht: met de kont van de camper achteruit erin waardoor je vanuit de camper een schoon uitzicht over de zee had. Hierna nog even buiten gezeten (kijkend over het water onder genot van een drankje en nuttiging van een zak pinda’s) om daarna weer gauw naar binnen te gaan. Er stond wederom een fris windje dus alles zo gauw mogelijk dicht om het in de camper warm te houden. We zouden op tijd erin gaan daar die dag erop we voor 07.45 uur ons moesten melden voor de ferry-overtocht.

Dag 17: Wellington met ferry over naar Picton naar Havelock.   Wo. 26-04-2017     (totaal 133 km).
(Opmerking vooraf: vermelde aantal km is exclusief de overtocht van Wellington naar Picton middels de ferry !!!).
Op tijd uit de veren opdat we voor 07.45 uur ons moesten melden bij de ferry-overtocht (via de Interislander). Echter niet voordat Joop nog wat mooie foto’s van de ochtendzon over de zee had genomen: dit blijft een wonderbaarlijk schouwspel. Daarna gauw alles opgeruimd in de camper want we aten wel op de kade nadat we ons hadden ingecheckt.  Dus hup en gauw op weg naar de kade van de ferry. Reistijd was maar een kleine 20 minuten en om net voor 07.30 uur melden wij ons bij het toegangshokje van de kade. Daar vernamen dat we in rij 6 moesten aansluiten (2 campers voor ons) en dan maar wachten totdat we op de boot mochten. Eerst even lekker ontbeten (zo te zien deden meer campers dat) en rondkijkend wat voor drukte er in de vroege uren op de kade al aanwezig was. Al gauw werden de rijen (1 t/5) opgevuld met auto’s/vrachtauto’s en vele campers (van kleinere omvang). Uiteindelijk mochten we rond 08.30 uur de boot oprijden.  Bleek dat we een mooie uitgangspositie hadden verkregen om als één van de eersten van ons dek (dek 3) te mogen afrijden en ook helemaal vooraan. Na diverse spullen te hebben gepakt moesten naar dek 7 toe om daar in de lunch- en verzamelruimte nog trachten een tafeltje te bemachtigen. Liefst met elektriciteit (om nog wat dingen op te laden) maar dat konden we al gauw vergeten: deze waren al bezet. In deze ruimte was ook een kantine neergezet waar de nodige ontbijten (en meer) werden weggesleept. Na de spullen te hebben uitgepakt werd door de heren een verkenningstocht op de boot ondernomen. Boven dek 7 bleek nog een 2-tal dekken te zijn (dek 8 was voor de wat luxere stoelen etc.) en het bovenste dek was buiten. Maar gezien feit dat het nog vroeg was waren we al gauw weer binnen en hebben toen onze eigen koffie (reeds in camper gemaakt) opgedronken en wachten op het vertrek was exact om 09.00 uur geschiedde. Tijdens het varen kregen we eerst nog een mooi beeld van het Noordereiland (eerst nog aan beide kanten daarna alleen rechts------------à dat heet toch stuurboord geloof ik?. In ieder geval we zaten op de ferry richten het  Zuidereiland (aankomst in Picton). Dit zou nog wel enige tijd duren daar de totale overtijd ruim 3,5 uur zou duren dus…………….tijd genoeg om nog diverse mooie plaatsjes van de zee te maken. En te bespreken welke route we na aankomst in Picton zouden nemen. Besloten werd om gelijk de wijnomgeving te gaan verkennen rond Blenheim en Renwick en dan terug te rijden richting Picton om dan via de beroemde Queen Charlotte-route richting Havelock te gaan (onderweg een overnachtingscamping uitgezocht waar we gelijk konden douchen en de was doen alsmede de camper weer volledig aan de elektriciteit te zetten. Tevens aldaar dan ook de nodige afvalwater te lozen en schoonwatertank weer volledig aan te vullen. Dit alles voor de eerst komende paar dagen). Maar eerst zouden we de wijnstreek (vooral veel witte wijn wordt hier veel geproduceerd dus Isabelle zou kunnen gaan genieten daar haar voorkeur meer naar witte wijn gaat. Tijdens de overtocht had Masha het nobele idee opgepakt om te beginnen met haar gekregen haakwerk wat een uitdaging bleek. Echter met hulp van Isabelle en René werd het al wat duidelijker en was de start aldaar.
De overtocht was op zich een kalme overtocht en voor Isabelle kwam dit uitstekend uit. Uit voorzorg had ze een reispilletje alvast ingenomen om niet zeeziek te worden. Deze pil en de rustige overtocht deed wonderen: Isabelle had totaal geen last van zeeziekte (wijselijk bleef ze wel zitten in de kantine)l
Na een vaartocht van ruim 3 uur belanden zagen we de contouren van het zuidelijk eiland (wat meer bergen opleverde); het duurde nog ruim een half uur (varend zigzaggend tussen verschillende eilanden wat wel  erg mooi was) alvorens we aanmeerden. Op tijd werden we naar de auto’s geloodst en stonden we startklaar om de ferry te gaan verlaten. Na eerst de buitenste rijen te hebben laten voorgaan mochten we er vanaf. Dit ging zonder problemen en al gauw waren we op weg naar Picton om aldaar bij een informatiecentrum (visitorcentre) informatie te verkrijgen over de mogelijkheden van bezoeken van wijnproeverijen. René bood zich al aan om te gaan rijden (was niet zo erg lekker toen: snotterig en rillerig welke hij later nog aan ons allen door had gegeven).
Na de verkregen informatie reden we richting Blenheim en brachten ons 1e bezoek aan een wijnproeverij genaamd Brancott Estate. Niet voordat we onderweg nog diverse foto’s hadden gemaakt van de schitterende landschappen en uitgestrekte wijngaarden. En………….. weer hadden we het weer mee. Rijdend in een zonnetje kan nooit erger worden.
Bij de 1e wijnproeverij (redelijk commercieel ingesteld en vol pracht en praal) hadden we een magnifiek uitzicht over de grote wijngaarden die men bezat. Ze hadden de ontvangsthal en schenkruimte bovenop een heuvel gebouwd alleen we vroegen ons af bij aankomt hou we boven kwamen. Nou dat was gauw opgelost……………….we werden door een lux busje opgehaald van het parkeerterrein en naar boven gebracht (hoe decadent kan het zijn).  De wijnproeverij lieten we ons welgevallen en genoten nog steeds van het uitzicht en de omgeving; vooral de dames genoten van de diverse soorten witte wijnen. Hierna liepen we via een paadje naar beneden richting het parkeerterrein. Onderweg bleek dat men ook de verzorging van enkele grote roofvogels op zich had genomen waar uiteraard Joop met belangstelling naar keek. Kort daarop zagen we in de lucht een grote roofvogel nog vliegen die door Joop gauw op beeld werd vastgelegd. Bij de camper aangekomen gauw ingestapt en op naar de volgende proeverij. Na een wat langere rit (rond 30 minuten) troffen we een wat kleinere proeverij aan die wel wat knusser en gezelliger qua sfeer aandeed. Ook hier lieten we (vooral de dames wederom) de witte wijn ons goed smaken.
Inmiddels was het al wat later geworden en besloten om door te rijden. Terug richting Picton om kort daarvoor de Queen Charlotte-road op te rijden. Was een beroemde cycling-track maar later aangepast met een weg voor auto’s daar deze weg vele mooie uitzichten bood over diverse valleien aldaar (Marlborough Sounds). Onderweg dan ook diverse malen gestopt bij “look-outs” om dit vast te leggen.  Na driekwart van deze route te hebben afgelegd sloegen we linksaf de bergen in om daar onze overnachtingscamping op te zoeken (en waar de nodige wasjes/douches etc ) konden worden gedaan. Wel zou het ’s-avonds weer koud worden aldaar dus de boel gesloten houden. Echter we hadden elektriciteitstoevoer dus de kachel in camper kon aangezet worden wat gewenst was.
Douches etc. aldaar waren heerlijk en fris en schoon konden we die avond ons nestje opzoeken en de koude nacht door te komen.

Dag 18: van voor Haveloc naar Motueka.   Do. 27-4-2017             (Totaal 141 km).
Na een toch wel koude nacht (temperaturen op Zuidereiland liggen inderdaad lager dan die van het Noordereiland) werd in de ochtend eerst even gauw een kwartiertje het kacheltje aangezet. Hierdoor was het wat aangenamer om eruit te komen en te gaan eten. Na dit te hebben gedaan werd gauw alles opgeruimd en zouden we weer op pad gaan niet voordat de voorraden water (afval en schoon) waren afgevoerd en bijgevuld. Eerst weer terug naar de Queen Charlotte-road om dan richting Haveloc te rijden. Bij Mahaki Poa hebben we een korte walk gedaan om de spieren soepel te houden en diverse uitzichten vast te leggen op de gevoelige plaat (foto). Na Haveloc werd de weg vervolgd richting Nelson alwaar we weer langs de kust reden. Na Nelson doorrijden (bochtige weg met de nodige mooie uitzichten) sloegen we bij Richmond rechtsaf om onze weg te vervolgen over wegnr. 60 richting Motueka. Net na Richmond werd gestopt om een welverdiende lunch te nuttigen volop in de zon. Stoeltjes en tafel uitgezet en na de boterhammen/soep etc. klaar te hebben gemaakt werd deze met volle teugen genuttigd buiten in de zon. Wat kan het leven dan slecht zijn niet?
Hierna werd de weg vervolgd (langs de kust) en belanden we in Motueka alwaar we de nacht zouden doorbrengen op een overnachtingsplaats net aan de rand van het dorp maar…………… aan het water met een schitterend uitzicht. In Motueka de nodige informatie gehaald om de Abel Tasman coastwalk te gaan doen (verschillende opties maar wij besloten om de tocht van ruim 17 km te doen wat ongeveer een tocht van ruim 4-5 uur zou zijn. Middels een watertaxi zouden we dan worden gebracht naar het punt waar onze walk zou starten.
Om goed gesterkt deze walk te kunnen doen werd door Isabelle haar befaamde “mama’s macaroni met saus” klaargemaakt die door de aanwezigen met zeer veel genot werd genuttigd. Met een rond buikje zittend werd nog even de dag doorgenomen en zaken gereed gemaakt voor de track van de dag erop. We moesten op tijd in in Marahau zijn (rond 08.30 uur) dus dat was niet laat blijven hangen. Wonderwel lagen we al gauw te slapen (niet zo’n wonder toch met die goed gevulde buiken?).

Dag 19: Track door het Abel Tasman National Park.   Vrij. 28-04-2017             (totaal 32 km).
Na een goede nachtrust waren we er op tijd uit te vertrekken naar Marahua waar we de camper stalden op het parkeerterrein van het watertaxibedrijf dat ons verder zou vervoeren. Helaas waren de weergoden ons nu niet goed gezind. De regen viel niet met bakken uit de lucht maar was wel voldoende om zeiknat te worden (later op de ochtend zou dit erger worden om daarna weer richting droog weer te gaan). Na ons gemeld te hebben moesten we nog wachten totdat rond 09.00 uur in de watertaxi konden instappen (watertaxi nu nog “gestald” op een trailer welke achter een tractor hing). In onze taxi stapten in totaal 10 personen in. Vanwege feit dat we weer zouden varen had Isabelle van tevoren wederom een reispil ingenomen wat later een goede oplossing is geweest gezien de toch wel rake klappen die het kleine bootje genaamd watertaxi maakte op het water. Eindje verderop werd de aanhanger een stuk het water ingereden en liet men de kabel vieren waarin de watertaxi vastzat. En……………..we bleven drijven en dobberden op dat moment nog even vrij rond. Al gauw werd door de stuurman gas gegeven en waren we blij dat we overdekt zaten. De regen begon steeds meer toe te nemen en de lucht werd alsmaar grijzer helaas. Maar………….we hadden nu geen andere keuze meer dus kop op.
Voor de kust lagen er diverse kleine eilanden waar onder andere ook zeehonden leefden. Naar zo’n eiland werd eerst gevaren om aldaar de toeristen de kans te geven foto’s te maken van deze dieren zo goed en kwaad als het kon (immers de zee was aardig rumoerig maar ook vanwege het kleine bootje schommelden we best heen en weer). Regen was wat toegenomen dus dat was ook een tegenvaller. Goed daarna door verder langs diverse mooie eilanden en kuststreken waar we weinig oog voor hadden gezien de slechte weersomstandigheden. De taxi klapte op en neer in het water wat de tocht er niet gemakkelijker opmaakt. Uiteindelijk belandde we op het punt waar wij de walk zouden starten (genaamd Torrent Bay). We werden netjes afgeleverd door de watertaxi (die daarna nog verder voer) samen met 2 anderen. Na uitleg te geven waar de walk werd gestapt moesten we uitstappen en vertrok de watertaxi weer. Gauw holden we naar een schuilruimte om ons voor te bereiden op de walk (inmiddels was de zin in deze walk wel enkele niveua’s gedaald).
Ook hier had de reispil Isabelle goed geholpen: ze had totaal geen last van het klappen op het water ondervonden dus dat was wel heel erg fijn.
Na aangekleed te hebben vertrokken we vol goede moed………………….op om de walk zsm  te belopen.
De regen bleef maar doorgaan (werd er niet minder op) wat de stemming meer en meer drukte maar zoals eerder gezegd:  ………… we moesten nu wel doorzetten.
De coastwalk op zich was heel erg mooi met vele mooie verrassende uitzichten maar dit werd ons ontnomen door de eerder genoemde regen. En hoe langer we liepen hoe natter we werden.
Tot overmaat van ramp dacht Isabelle onderweg nog even een “snoekduik” te nemen (ter overbrugging van een grote waterplas maar daarbij trapte ze in een gat) wat tot gevolg had dat ze bijna languit in het water viel. Nat was ze toch al wel maar dit was zeer zeker niet gewild. Daarbij trof de val ook haar knie dus dat was een stuk minder. Na wat uitgerust te hebben vervolgden (in stilte bijna) ons walk verder om trachten deze zsm af te handelen. Besloten hadden we wel om, nadat we aangekomen waren, gelijk een camping in de buurt met douches etc op te zoeken om op te warmen alsmede ook de kleren weer droog te krijgen.
Gelukkig werd het na 2,5 uur steeds droger en begon de zon zich te melden (zij het dan wel heel summier en maar af en toe); maar de regen was opgehouden.
Na een lange wandeling (waarbij de stemming niet al te vrolijk meer was) bereikten we na ruim 4 uur het eindpunt wat door ons allen in dank werd afgenomen. Hup gauw de natte kleren uit, afdrogen zo goed als mogelijk in de camper en gauw droge kleren aan. Hierna de camper gauw gestart en gelukkig was binnen 500 meter een camping gevonden waar we snel opgingen om zsm te douchen en ons te warmen. Je begrijpt wel dat dit zeer in dank door ons allen werd afgenomen. De natte kleren daarna de was in en wassen maar aldaar. De stemming en humeur werd al snel beter en al gauw konden we weer lachen. Tijdens het eten werd de tocht nog even nabesproken en conclusie was overal: mooie wandeltocht indien het droog weer was geweest. Zonde dat het regende maar zij zo. Toch blij dat we hadden doorgezet en met een voldaan gevoel gingen we slapen.

Dag 20: van Marahua naar Westport.     Za. 29-04-2017.                  (Totaal 275 km).
Na de welverdiende nachtrust werden we wakker met toch wel her en der wat spierpijn. Echter dit ging al gauw voorbij. Na een lekker ontbijt en spullen te hebben opgeruimd vertrokken we rond 09.00 uur op weg naar ons volgend reisdoel Westport.
Niet voordat we inkopen hadden gedaan in Motueka (waar we toch langskwamen). Na deze inkopen vertrokken we het binnenland in om via Tapawera uiteindelijk uit te komen op de SH-6 die ons dwars door het binnenland zou begeleiden naar Westport. Dit zou geen rechte weg worden (veel bochtenwerk) alsmede ook niet vlak (veel stijgingen en dalingen). Maar…………….het weer was ons nu wel goed gezind en de zon scheen veelal door het lichte wolkendek heen. Op zich niet verkeerd daar we nog spullen moesten drogen van de vorige dag dus dat kwam goed uit. En ………….. de stemming zat er weer goed in; er werd weer geintjes gemaakt en ook gelachen.
Via Marchinson en Inangahua belanden we uiteindelijk in de buurt van Westport. We zouden daar eerst de zeehondenkolonie aan de kust bezoeken (bij Cape Foulwind). Daar aangekomen bleken we helaas niet de enige bezoekers te zijn. Een bus vol Aziaten was er ook weer aanwezig met hun manie om van alles voor en met zichzelf een foto te maken daarbij geen rekening houdende met de andere toeristen. Maar uiteindelijk konden we een mooi plaatsje vinden om de zeehonden te bewonderen al was het redelijk fris: de wind stond er volop. Maar het was de moeite waard dus dat werd vlot geaccepteerd. Daarna weer terug naar Westport om een overnachtingsplaats te zoeken (gevonden op het parkeerterrein van een bioscoop maar wel uit de wind). We waren er redelijk op tijd dus konden even mooi het centrum van dit “stadje” doorlopen en de “oudjes” stelden voor om ergens te gaan eten. Hadden we wel verdiend na de barre tocht van gisteren.
Echter……………probleem was dat eettenten weinig of niet aanwezig waren of gesloten waren. Uiteindelijk vonden we eentje die net geopend was. Daar zijn we gaan zitten en hebben we heerlijk gegeten (de heren een zogenaamde “stoned-grill”maaltijd met vlees, en de dames een andere heerlijke maaltijd). Met een flesje wijn erbij lieten we eten ons goed smaken en keerden met een voldaan gevoel terug richting camper waar al gauw de oogjes daarna werden gesloten.

Dag 21: van Westport via Punakaiki naar Hokitika.  Zo. 30-04-2017            (totaal 115 km).
Op tijd op weg want ons reisdoel was in begin van de middag te eindigen in het Jade-centrum van Nieuw-Zeeland: Hokitika.
Voor negenen vertrokken we al richting Greymouth via SH-6 welke volledig langs de kust liep. Na Charleston bereikten we al gauw het plaatsje Punakaiki alwaar de beroemde Pancake Rocks Blowholes lagen. Uiteraard moesten we dit bezoeken en hadden de “oudjes” hier wat hoge verwachtingen van (gezien hun eerdere ervaringen met de blowholes in Australië).
Ondanks dat het nog redelijk vroeg was (voor elven in de ochtend) waren ook hier de “plaag” Aziaten al volop aanwezig dus het was soms dringen om foto’s te kunnen maken. Dat daarbij wat elleboogwerk nodig was deerde ons niet. In ieder geval konden wij de zaken goed zien en fotograferen waarbij we de andere toeristen (behalve dus de Aziaten) hun de nodige ruimte gaven om ook hun foto’s te kunnen maken. De Blowholes viel op zich wat tegen (mening “oudjes”) maar waren wel erg mooi.
Hierna werd de weg vervolgd richting Greymouth om gelijk door te rijden naar Hokitika. Daar kwamen we vroeg in de middag en stapten gelijk de eerste beste winkel binnen die Jade verkocht. De aangeboden stukken waren erg mooi (en in verschillende prijsklassen) maar dat het duur was was duidelijk. Indien je kwaliteit en iets moois wilde moest je wel (diep) in de buidel tasten.
Na deze winkel werden er nog een aantal winkels bezocht waaronder een winkel die opgezet en bemand werd door een oud-Nederlander die in jaren 50 met zijn gezin eerst naar Australië vertrok om daarna de overstap naar Nieuw-Zeeland te maken. Alle kinderen deelden zijn hobby (muziek) maar moesten wel zelf werken om de kost te verdienen. Deze man hoorde zich zelf graag praten dus al gauw werd de conversatie door ons op een nette manier afgesloten en vertrokken we weer.
Op naar diverse andere winkels waarin met name Isabelle zich kon vergapen aan de mooie sieraden die er lagen. Uiteindelijk werden er een paar sieraden aangekocht en met de beurs leeg vertrokken we na vijven weer naar de camper. Gauw werd een overnachtingsplaats opgezocht (voor donker) om daarna lekker te eten in de camper (maaltijd bereid door onze kok René). Na de afwas nog wat koffie/thee gedronken en daarna onder genot van wijntje nog even nagebabbeld over de mooie jadestenen welke we hadden gezien. Kort daarop doken we ons mandjes weer in om van een verdiende nachtrust te genieten.

Zo dit was dan eigenlijk een verslag van 2 delen Nieuw-Zeeland: 1e gedeelte nog van het Noordelijk eiland en de rest van de week van het Zuidelijk eiland.
Wat wel opviel was dat de temperatuur op Zuidelijk eiland een paar graadjes lager liggen dan die van het Noordelijk eiland maar dat het landschap van Zuidelijk eiland wel iets mooier al was dan die van het Noordelijk eiland. En we moeten nog het mooiste gedeelte van Zuidelijk eiland nog bezoeken dus dat belooft nog wat. Echter hiervoor zie de volgende reisverslagen.