Reisverslag 6 Nieuw-Zeeland

Reisverslag 6 reis Nieuw-Zeeland.              TOTALE REISDUUR: 07-04 t/m 19-05-2017

Periode:  van 17-04-2017 t/m 23-04-2017.
Personen:          “Oudjes”:  Joop en Isabelle
                               “Aussies”:  René en Masha

Dag 36:  De Tranz Alpine trip (zowel per trein als per camper).    Ma. 15-05-2017       (totaal  490 km).
Na een goede nachtrust vroeg eruit want om 07.45 uur moesten de “aussies” zich melden op het station voor de Tranz-Alpine Journey welke om 08.15 uur zou vertrekken. “de oudjes” zouden dan ongeveer dezelfde route met de camper gaan afleggen om in de middag de rollen om te draaien. Punt van wisselen zal zijn te Greymouth (ook keerpunt van deze trein). Rond 07.30 uur worden de “aussies”  keurig op tijd afgeleverd en na ze te hebben uitgezwaaid stapten de “oudjes” de camper in om hun reis te vervolgen. Ondanks het redelijk vroege tijdstip was het al aardig druk onderweg maar al gauw waren we buiten Christchurch waar het een stuk rustiger werd. We reden door een zacht glooiend landschap met op de achtergronden duidelijk de bergen in zicht. Het weer was ook vandaag weer goed maar her en der zag je nog wel over de velden dat het afgelopen nacht ook weer fris was geweest. Na een 3 kwartier te hebben gereden over redelijk vlakke (wel glooiend) wegen kwamen we aan bij de voet bij de bergen. Dit kon je gelijk merken aan de buitentemperatuur: zakte gelijk naar rond de 4 a 5 graden. Ook hier begon al gauw weer het bochtenwerk (wat we niet eerder hadden meegemaakt toch) en kregen we ook te maken met mist (of optrekkende damp). Ook de stijgingen werden meer en meer door het klimwerk wat gelijk aan te merken was aan de temperatuur. Deze zakte bijna naar 0 graden. Zicht was op sommige plaatsen ook minder maar af en toe kwam de zon erdoor waardoor en het weer opknapte en temperatuur iets aangenamer werd. Gelukkig in de camper een verwarming dus binnen was het lekker geriefelijk. Het landschap was wederom erg afwisselend en verrassend: was het in het ene “dal” redelijk kaal en onbedekt als je de top over was belandde je in een “dal” met bomen etc. Wel schitterend (blijven we zeggen van dit land). De weg was op zichtbaar goed te berijden waarbij af en toe werkzaamheden werden uitgevoerd. En soms lag de spoorlijn naast de weg dus om daarna weer sterk af te buigen om uit het zicht te verdwijnen. Wij waren benieuwd hoe het uitzicht vanuit de trein was; in ieder geval was de trip met de camper ontzettend mooi. We passeerden diverse kleine dorpjes/stadjes met ieder hun eigen historie (zoals Sheffield/Springfield/Castle Hill Village/Cass/Arthur’s Pas/OtiraKumara).
Bekendste plaatsje is wel het dorp Arthur’s Pas: deze lag ruim op 1580 meter hoogte en was ook het doorgangspunt voor een wintersportgebied daarachter.
Uiteraard onderweg koffie etc. gedronken (in de camper) met een uitzicht op de bergen: wat wens je nog meer. Onderweg zaten we plotseling achter een uitzonderlijk vervoer: vervoer van een wel 15m lange brugonderdeel welke ergens verderop afgeleverd moest worden. Zowel voor en achter deze truck reden beveiligingsauto’s die de weg vrijmaakten. Soms letterlijk (stoppen) omdat het bochtenwerk met zo’n oplegger geen eitje was. En……….iedereen accepteerde dit zonder meer.
Snelheid was maar 5 tot 10 km/uur maar alle respect voor de truckchauffeur: het ging allemaal zonder horten en stoten. Bij de eerstvolgende brede uitwijkstrook ging de truck aan de kant om al het verkeer voor te laten gaan. Voortreffelijk wat ook door iedereen met getoeter werd beantwoord.
Na ruim 4 uur te hebben gereden belanden wij rond 12.00 uur in Greymouth en zochten gelijk het station op om daar te parkeren. Zonnetje scheen dus dit was geen straf om even te wachten.
Rond 13.30 uur kwam de trein binnen en verwelkomden wij de “aussies” om even samen te eten. Daarna stappen wij het station op om ons te melden. Daar de heenweg wat vertraging had opgelopen vertrokken we een half uur later. Ondertussen waren de “aussies” al met de camper vertrokken om hun rit met de camper te vervolgen.
Uiteindelijk konden wij instappen (op gereserveerde plaatsen) en wachten we op vertrek van de trein wat redelijk snel geschiedde. De trein bestond uit 2 locs met een 4-tal rijtuigen waarvan 1 het restauratierijtuig was (waar je van alles kon bestellen………..uiteraard tegen betaling) en de laatste rijtuig was open aan zijkanten om foto’s te kunnen maken (alleen kap erover dus zijkanten volledig open). Opmerkzaam………………….ook hier weer sprake van een kleine plaag Aziaten !!!!!!
Eerste stuk was nog redelijk vlak maar al gauw klommen we de bergen in. En inderdaad je had nu andere uitzichten die je per auto niet had gezien. Uiteraard klikten de camera’s constant door om de vele mooie landschappen + berghellingen en toppen (sommige bedekt met sneeuw) vast te leggen. Ook over diverse bruggen gereden waardoor je de diepte in kon kijken wat zeer zeker niet ondiep was. Magnifiek.
Bij enkele plaatsjes werd even gestopt (om even de benen te strekken) om dan weer verder te gaan (ook werden diverse passagiers afgeleverd). Op een bepaald traject moesten we zelfs door een lange tunnel heen (en dus geen uitzicht) om daarna weer in een ander vergezicht te belanden. Bij een van de stopplaatsen werd er een loc achter de rijtuigen aangesloten om als een soort duwtrein ons te helpen door een sterk stijgende gedeelte te komen. Zelf merkten we daar weinig van maar het idee was toch wel vreemd. Onderweg lekker nog een wijntje tot ons genomen om te genieten van deze trip.
Rond een uur of 5 begon al schemerig te worden en konden we bijna geen foto’s meer maken. Ook het naar buiten kijken werd minimaal om uiteindelijk na een half uur in het donker de reis voort te zetten. Dit was wel jammer…………….maar het zij zo (mede ook gekomen doordat we dus later vertrokken waren). Maar binnen was het lekker warm dus dit was geen ramp.
Uiteindelijk rond 18.30 uur kwamen we aan in Christchurch en stapten we uit. De camper stond al klaar voor ons en gauw reden we naar onze camping terug om daarna bij te praten alsmede ook te gaan eten. “de aussies” vonden de autorit wat mooier dan de treinreis omdat ze ook in de ochtend veel in de mist hebben gereden. Maar verder was het een mooie trip en fijn dat we de trip zowel met de trein als met de camper hadden gedaan.
Die avond hadden we het nog druk want de koffers moesten gevuld worden opdat de camper rond 09.00 uur op dinsdag ingeleverd moest worden. Dus even snel alles inladen (ongeordend maar dat was goed daar we de spullen alvast bij onze Jucy-hotel konden achterlaten in een bagagedepot) om daarna te gaan slapen niet voordat we nog een heerlijke fles wijn met kaasjes etc hebben genuttigd ter afsluiting van de campertrip.

 Dag 37: Christchurch.     Di. 16-05-2017                         ( totaal 20 km).
Na een goede nachtrust toch weer op tijd eruit om eerst onze bagage af te leveren bij hotel en daarna de camper terug te brengen (voor 09.00 uur). Na te hebben gegeten gauw de laatste zaken afgehandeld (afvalwater en toilet legen) om daarna naar ons Jucy-hotel te rijden (dichtbij het vliegveld) en onze bagage daar af te leveren. Hierop doorgereden naar het adres waar de camper afgeleverd moest worden. Daar aangekomen de zaken afgewikkeld (zoals check status camper/afstemmen hoe een en ander was gegaan alsmede eindafrekening opmaken over  de gereden kilometers in verband met de te betalen km-vergoeding voor diesel die vereist is). Uiteindelijk blijkt dat we ruim 6200 km (volgens de teller op een van de achterwielen) hebben afgelegd in de afgelopen 6 weken !!!!!
Na dit te hebben afgehandeld bracht deze persoon ons netjes terug naar het Jucy-hotel (papierwerk daar afgehandeld opdat Joop deze in de koffer had laten zitten !!!!!).
Opdat we pas vanaf 14.00 uur op de kamers konden besloten we even te verkennen hoe de route naar het vliegveld was:  nou dit viel enorm mee-----------------à rond 10 minuten lopen en we waren er. Op dit vliegveld nog even wat souvenirs-winkels bekeken om daarna elders koffie te gaan drinken.  Uiteindelijk ons ingecheckt om daarna zo gauw mogelijk de kamers te betrekken want dan begon voor de “oudjes” en de “aussies” het inpakken van de koffers/tassen voor de terugreis. Dat hiervoor de nodige creatieve oplossingen noodzakelijk was (gezien diverse souvenirs alsmede ook overige gevonden schelpen etc.) kwam al gauw tot uiting maar uiteindelijk was het gelukt. Alles was ingepakt en niet boven de maximale grenzen (voor internationaal luchtverkeer). Hierna nog even beneden in de gemeenschapsruimte gezeten (alwaar ook de keuken was gevestigd die je vrij kon gebruiken van de daar aanwezige potten/pannen en andere keukenbenodigdheden) onder het genot van een zelf gekochte flesje wijn met chips. “de oudjes” voelden zich in dit jongeren-hotel (vooral voor backpackers etc.) toch wel weer wat jong worden.
Besluit was dat de laatste gezamenlijke avond ergens uit werd gegeten en dat geschiedde in een Indiaas restaurant (klein maar gezellig) dicht in de buurt. Het eten was er erg goed (ter info: de gerechten konden klaargemaakt worden volgens volgende gradaties:  mild/medium/hot. Wij hadden allen medium besteld en dat was al erg pittig----------------kun je nagaan wat hot betekent) waarbij ook een lekkere fles wijn werd genuttigd. Werd een gezellige en waardige afsluiting van een mooie vakantietrip door  Nieuw-Zeeland.
Nog in het hotel een ander fles wijntje opengetrokken (ter afsluiting) om daarna alvast afscheid van elkaar te nemen (immers “de oudjes” moesten zich rond 06.30 uur al melden op de luchthaven ivm hun vlucht van 08.30 naar Auckland;  “de aussies” hoefden pas ’s-middags rond 15.00 uur te melden voor hun vlucht terug naar Sydney om daarna hun trip verder door  Australië te vervolgen). Dat dit wederom wel weer wat emoties met zich meebracht was begrijpelijk (toch?) maar binnen 2,5 maand zouden we elkaar weer terugzien-----------à dus een stuk korter dan de 1e keer).
Daarna ons bed in (zonder deze eerst te hebben moeten opmaken etc.) om lekker te gaan slapen.

Dag 38:  Terugreis van Christchurch via Auckland/Doha naar Amsterdam.  Wo/do  17 en 18-05-2017
heerlijk geslapen in een echt bed; toch wel even heel wat anders dan in een camper te liggen (waarbij je iedere beweging van de camper voelt). Daarnaast gelijk ook merkbaar dat er nu muren om ons heen zaten dus lekker stil en zeker niet koud. Ook hebben we niet vernomen dat het de afgelopen aardig heeft geregend dus dat dat was wel even verrassend. Enfin……om 06.00 uur liep de wekker voor ons af en rond 06.30 uur liepen we naar buiten richting het vliegveld (lokaal). Het was droog maar alles was nog wel nat. Binnen 10 minuten waren we in de hal en gingen we nog even langs de souvenirs-winkel om de laatste (nog niet in bezit zijnde) souvenirs in te kopen. Dit ondanks dat koffers vol waren maar we kregen plastic tassen mee om e.e.a. te vervoeren (net veel hoor………….stuk of vier !!!). Bij het inchecken (via Jetstar) kwamen we tot de volgende verrassing: totaal aantal kilo’s van de koffers zat boven het maximale gewicht (was nu 15 kg terwijl bij de boeking, volgens Joop, 20 kg per persoon was). Ondanks diverse pogingen was men echter onvermurwbaar en moesten we “wat” (t.o.v. de goedkope vluchtkosten) bijbetalen wat niet erg gemakkelijk afging. Maar we hadden geen andere keuze (dus voorlopig zeker geen Jetstar meer). Hierna kwam de volgende controle: handbagage-controle waar we wel wat tegenop zagen (in verband met de meegenomen gevonden schelpen etc. van onszelf alsmede ook van de “aussies”) wat mogelijk een probleem zou worden. Maar wonder boven wonder……………geen opmerkingen en dus gauw doorlopen en net doen of er niets gebeurd is. Doorgelopen naar de gate en daar wachten voor het boarden wat rond 08.00 uur begon. Al gauw liep het vliegtuig aardig vol. Echter de telling van het aantal passagiers (te vergelijken met de ingeboekte personen) en dit moest diverse malen over daar er een verschil was (typisch een voorbeeld van een goedkope maatschappij waarbij driedubbele controles dus normaal zijn). Dit met als gevolg dat het vertrek uiteindelijk 10 minuten later werd aangevangen maar uiteindelijk vlogen we vanaf Christchurch naar Auckland. Beenruimte was inderdaad beperkt maar verder was vlucht oké. Na ruim 1 uur en 3 kwartier landen wij in Auckland op de lokale luchthaven en moesten we eerst onze bagage ophalen alvorens we verder konden richting de internationale luchthaven (overbrenging via een kosteloze transferbus………..dus goed geregeld !!!!) . Bij de transportband had Joop gelijk meer problemen met diverse Aziaten die koste wat het kost als eerste hun bagage wilden hebben (en dan moet je dus niet bij Joop zijn indien men dit wil realiseren met het nodige duw- en trekwerk). Wat opviel was dat dit voornamelijk door de oudere Aziaten werd gedaan die meenden overal voorrang te hebben  (en dus zonodig ook namen).
Na wat discussie was de rust weer weder gekeerd. Al gauw zagen wij onze koffers komen en pakten deze z.s.m. van de band om daarna te vertrekken richting de transfer-bus (waar ongetwijfeld die plaag Aziaten ook mee .moesten). In ieder geval waren wij ze voor en al vlot waren we beland op het internationale vliegveld. We waren er ruimschoots op tijd dus we konden nog even shoppen aldaar.
Maar ook hier moesten we weer door de diverse controles waarbij er nu geen problemen waren; dit verliep allemaal zeer snel en al gauw zaten we al lekker relaxed bij de gate te wachten. Rond 14.30 uur mochten we boarden en gingen we aan boord van een grote Boeing (777) waar we gelukkig bij het raam zaten (wel net nog boven een stuk vleugel maar we konden wel naar buiten kijken).
We installeerden ons conform de gereserveerde plekken waarbij nog 1 persoon naast ons zou komen zitten (rijtje van 3 waarbij deze persoon dan aan het middenpad zat). En………waar we op hoopten geschiedde: de plek naast ons bleef leeg en net voordat we gingen vertrekken hebben we gauw deze plaats ingenomen en hadden we nu een stoel tussen ons tot onze volledige beschikking (wat makkelijk zou blijken bij het slapen). En ja………….de vlucht zou wel heel erg lang duren; meer dan 17 uur (inclusief de nodige tijdverschillen doorkruist). Maar we werden goed verzorgd en de stoelen zaten heerlijk (ruimschoots beenruimte). De nodige versnaperingen + drank (thee/water/koffie/frisdrank en ook wijn) werd langsgebracht. Het eten was uitstekend en lekker wat ook gold voor Joop (glutenvrij waar keurig voor gezorgd werd). Kortom …………..geen minpunten op te noemen. Ook het personeel was bijzonder vriendelijk en behulpzaam.
Op een gegeven moment werd de verlichting gedoofd en kon er worden geslapen (ook de luikjes voor de ramen moesten omlaag) voor diegene die dat wilden en konden. Vanwege de vrije stoel tussen ons kon Isabelle redelijk languit liggen waar ze ook gauw gebruik van maakte.
Na de zeer lange vlucht (zoals gezegd rond 17 uur waarbij een afstand van meer dan 14.600 km werd afgelegd; buitentemperatuur van boven de -45 graden) landen we rond 23.30 uur (lokale tijd Qatar) in Doha. Daar we een transfervlucht hadden (van Doha naar Amsterdam) behoefden wij niet onze bagage op te halen (werden gelijk doorgeschoven naar bestemming voor Amsterdam) maar moesten we wel weer door een handbagage-controle wat zonder problemen verliep.
Hierop gauw een rustruimte opgezocht op het zeer moderne (maar voor ons toch kille) luchthaven van Doha om ons neer te vlijen in de hiervoor bestemde relaxstoelen (slaapstoelen). Trachten hierna z.s.m. te gaan slapen wat niet altijd even vlot ging door diverse oorzaken (rumoerigheid en diverse gesnurk van andere mensen). Maar uiteindelijk toch een paar uren kunnen slapen wat op zich wel lekker was. Rond een uur of acht waren we “klaar” met deze ruimte en zijn we wat gaan rondlopen op deze moderne luchthaven. Diverse winkels gezien maar veel van hetzelfde en de gifts/souvernirs waren (volgens ons dan) zeer lelijk. Dus hebben we niets gekocht (wat een meevaller was) en rest van de tijd hebben we lekker in een heerlijke stoel bij een van de gates gezeten en rondgekeken wat er allemaal langs kwam (veel lange gewaden en gesluierde mensen). Mensenkijken is toch wel iets moois. Na te hebben ingecheckt (en wederom langs een bagagecontrole wat zonder problemen verliep) konden we onze vertrekgate opzoeken om daar uiteindelijk rond 14.30 uur te kunnen gaan boarden.  Wederom vlogen we in een grote Boeing 777 welke wel een stuk mooier uitzag dan de vorige. Ook dit keer zaten we bij een raam en konden we lekker naar buiten kijken. Dat het hier een stuk relaxter en vriendelijker ging dan in bij Jetstar was duidelijk te merken: leuk en gezellig personeel die bereid waren om iets voor je te doen
Ook controles op aantal passagiers etc. verliep allemaal veel vloeiender en vlotter en zodoende vertrokken we ook op tijd. Doordat het mooi weer was (zonnetje erbij) was het de moeite waard om naar buiten te kijken ook bij het opstijgen. Dit was dan de start van de laatste vlucht naar huis !!!!!
De vlucht op zich verliep uitstekend: af en toe wat schommelingen (luchtzakken/turbulentie) maar verder “gleden” we door het luchtruim.
De verzorging intern was wederom uitstekend: genoeg te eten en te drinken. Dus je kon niet omkomen van honger en dorst.
De vlucht verliep vlot en na een 6,5 tot 7 uur vlogen we boven Nederland. Doordat het ook hier gelukkig net goed helder was konden we vanuit de lucht ons kleine kikkerlandje goed zien liggen en de vluchtroute (weergegeven via scherm) ook daadwerkelijk kijkend naar beneden volgen (over Giethoorn/Ijsseleer/Zaandam en Amsterdam en dan over Schiphol). We maakten boven land een bocht en vlogen zo aan op één van de landingsbanen van Schiphol. De landing verliep ook soepel en de “kist” werd met een zachte landing netjes aan de grond gezet. (tijdstip rond 21.05 uur; totale vlucht zo rond de 4800 km).
We zijn weer thuis in Nederland!!!!!!!!!!!!!
Eerst nog langs de bagageband en uiteraard waren onze koffers een van de laatsten (het eerst ingecheckt) en hebben we ongeveer ruim een kwartier tot half uur hierop moeten wachten.
Maar uiteindelijk de koffers van de band geplukt en hup naar de uitgang alwaar Esther (dochter) ons ongeduldig stond op te wachten. Na een innige omhelzing (en raadplegen van toilet) zijn we daarna gauw in de auto gestapt om z.s.m. naar huis te rijden.

Zo dit was dan het laatste reisverslag van onze trip naar Nieuw-Zeeland. Het land zelf is gewoonweg schitterend met veel contrasten in het landschap. De bevolking zelf is heel relaxed en vriendelijk.
Zonder meer een land om nog eens terug te keren.