Reisverslag 1 Nieuw-Zeeland 2017
4 mei 2017
Reisverslag 1 reis Nieuw-Zeeland. TOTALE REISDUUR: 07-04 t/m 19-05-2017
Periode: van 07-04-2017 t/m 14-04-2017.
Personen: “Oudjes”: Joop en Isabelle
“Aussies”: René en Masha
Na diverse afstemmingen/besprekingen en zaken regelen was het dan eindelijk zover; wij zijn gereed om te vertrekken voor onze rondreis door Nieuw-Zeeland maar vooral ook om René en Masha weer terug te zien na 6 maanden !!!! (wel contacten via skype/apps etc maar in levende lijve zien is toch wel even iets anders.
Nu was het belangrijkste om onze koffers dicht te krijgen en ons te houden aan het maximale gewicht daar we de nodige spullen voor de “Aussies” wilden en “moesten” meenemen (zoals potten pindakaas,paaseitjes,kleren,cadeaus) naast onze “vereisten”(zoals koffie, uiteraard DE, spelletjes etc); en zowaar het lukte ook nog allemaal (we hadden zelfs gewicht over).
We werden op 07-04 door Joris naar Schiphol gebracht wat zeer welkom was; we werden keurig op tijd afgeleverd en na een hartelijk afscheid stapten we de hal binnen om ons in te laten checken.
Na diverse controles en checks waren de koffers afgegeven en alles in orde bevonden. Hup….door naar de douane en rest afhandelen.
Rond 15.45 uur konden we boarden en konden we naar onze vliegplaatsen toe. En zowaar…………...aan het raam dus dat was weer goed geregeld.
Om 16.35 uur was het zover en taxieden we naar de startbaan: ready to take off voor de komende 25 uur!!!!!! . Vertrek vanuit Amsterdam eerst naar Doha (Qatar), 3 uur overstappen aldaar om daarna in 16 uur door te vliegen naar Auckland.
1e gedeelte van de vlucht was goed te doen; op tijd eten en drinken !!!! En zowaar…… we hadden wind mee en waren ruimschoots op tijd op plaats van bestemming te Qatar. Op vliegvel d van Qatar niet buiten geweest (denk ook niet dat dit raadzaam was gezien de temperaturen aldaar en onze meegenomen kleren) maar wel vol van bewondering rond gekeken hoe modern alles daar ingericht was. En qua informatica deed men ook niet onder ten opzichte van het Westen (waren wel onze eerste foute gedachten dus!!!!). Tijd was gauw voorbij (wel wat afstanden aldaar moeten lopen) om daarna in te checken voor het 2e gedeelte van de vlucht: van Doha naar Auckland. Naast dat dit rond 16 uur zou duren zouden we (achteraf gezien) bijna ook geen daglicht meer zien.
Na ingecheckt en onze stoelen te hebben gevonden (wederom bij raam in een rij van 3 stoelen; maar algauw konden we over de 3e stoel ook beschikken daar de vrouw elders ging zitten (en slapen achteraf). Immers de stoelenbezetting van dit vliegtuig (toch een ruime Boeing 747….) was niet volledig benut. Na de start kregen wel alweer onze volgende maaltijd voorgeschoteld waarbij wederom de service goed was (zelfs voor mij, glutenvrij, waren zaken goed geregeld). Maar kort daarna gingen de lampen uit en niet veel later lagen de eersten al te slapen (te pas en te onpas qua 5mstandigheden). Echter eerst hebben wij maar even een filmpje of iets dergelijks gekeken om daarna alsnog ook onze ogen te sluiten. Na een x-aantal uren kwamen ze wederom langs voor drinken en kort daarop weer voor eten. Kortom……….. qua maaltijdenvoorziening hadden we het zeker niet slecht getroffen; we hebben het wel eens erger meegemaakt.
Zelf konden we de vluchtroute op eigen beeldscherm goed volgen (eerst in Arabisch maar daarna ook in het Engels) en vlogen we zo via diverse landen in Azië over de zee naar Australië om ook dit contigent via diverse grote steden (Perth/Adelaide/Melbourne/Sydney) weer over zee richting Auckland. Uiteindelijk in Auckland geland rond 04.15 uur (maar een kwartier te laat).
We hielden al rekening met lange wachttijden bij paspoortcontroles en het ophalen van onze bagage echter dit alles was binnen een half uur geregeld (kan Schiphol nog heel wat van leren) en stonden om 05.00 uur buiten. En toen de rit zien te regelen naar ons motel (zou een free-transport zijn) maar dan moesten wij ze nog wel bellen dat we geland waren. En je raad het al…… hoe los je dat op zonder zelf een NZ-nummer/telefoon te hebben. Dan maar vragen aan een taxichauffeur (van een bestelbus) die zo vriendelijk was om dit te regelen. Uiteindelijk werden we opgehaald en waren we binnen een kwartier in ons motel. Koffers aan de kant gegooid en hup ons bed daar we maar een paar uur konden slapen. Dit om de “arrival” van Rene en Masha op Auckland te verrassen met onze aanwezigheid (immers…. we hadden steeds maar volgehouden en aangegeven dat we pas op de 10e april zouden landen: dit om hun te verrassen).
Na een korte slaapje (genaamd “schoonheidsslaapje”?) en te hebben gedoucht vertrokken we om 13.30 uur naar het vliegveld van Auckland om te wachten op aankomst van “Aussies” (rond 14.30 uur).
Om herkenbaar te zijn hadden wij een 2-tal “Hollandse kaasmeisje-mutsen” in Amsterdam gekocht (kleur uiteraard oranje) om deze op te zetten. Dit kwam erg hilarisch over bij de verdwaasde Nieuw-Zeelanders aldaar die het echter wel konden waarderen.
Het lange wachten werd uiteindelijk beloond en konden we onze kinderen in de armen sluiten met de nodige emoties (inclusief lach en traan). Na eerst een bak koffie (hoezo Hollands) te hebben gedronken vertrokken we gezamenlijk naar ons motel om in te checken en om te kleden.
Daarna lekker uit gegeten en bijgekletst; uiteraard met een lekker glas wijn erbij (praat wat makkelijker toch ?). Na het eten maar weer teruggekeerd naar motel om nog een afzakkertje (in de vorm van koffie en thee) genomen om kort daarna te gaan slapen.
Dag 1: Auckland. Ma 10-04:
Doel: camper ophalen en Auckland bezoeken.
alvorens zaken op te pakken hebben “de oudjes” eerst uitgebreid gezongen voor de jarige Masha (letterlijk uit bed gezongen) om daarna de cadeautjes (vanuit Nederland meegenomen in onze koffers) te overhandigen.
Rond 09.30 uur belden we naar het verhuurbedrijf voor Volgende dag op tijd eruit om de camper te gaan halen (haalde ons zelf van ons motel op om daarna op zijn bedrijf de nodige uitleg te geven over het reilen en zeilen van de camper). Camper was zeker niet klein uitgevallen (hoogte 3,2m en lengt 7,2m) en ruim van binnen. Tevens van alle gemakken voorzien (dus volledig “self-contained”; een 100 liter watertank en ook 100 liter voor afvalwater); 4 ruime slaapgelegenheden waarvan 2 boven de bestuurderscabine (zogenaamd alkoof) maar voldoende ruimte; keukentje + koelkast en eigen toilet erin----- kortom van alle gemakken voorzien.
Na uitleg van alle ins and outs door de verhuurder moesten we de papieren in orde maken en ………………..uiteraard betalen. Dat was wel even een forse greep in de buidel maar dat wisten we.
Dat afgewikkeld te hebben konden we vertrekken. Doel was om als eerste de boodschappen in te slaan zodat we in ieder geval eten onderweg hadden. Van de verhuurder hadden we adres doorgekregen van winkelketen “Pac & Save” waar we heen toefden.
En ik moet zeggen……………..het rijden met de camper voelde weer als vanouds. Al gauw weer het ritme te pakken echter wel even attent op zijn om links te rijden. Maar ook dat lukte al gelijk goed.
Winkel gauw gevonden en eten ingeslagen en daarna door naar de bekende One Tree Hill in Auckland waar je een schitterend overzicht over de stad had. Het verkeer was redelijk druk maar onze “Miep” (Tomtom) kweet zich goed van alle zaken en leidde ons veilig en wel door de stad.
Na bezoek van deze One Tree Hill (waar we dus wederom de plaag “Aziaten” tegenkwamen) zouden we op zoek gaan naar een overnachtingsplaats en vonden we deze (via internet door Masha) een leuke gelegenheid aan de jachtgaven met uitzicht op de Harbour-bridge (en geheel gratis………kijk daar houden wij Hollanders van). Daar aangekomen konden we nog een klein tijdje buiten zitten maar al gauw vertrokken we in de camper om daarin eerst wat gezellig te drinken.
Voor het eten ontdekten we een nieuw beroep van René: hij verzorgde uitstekend ons avondmaaltijd wat door de “oudjes” zeer in dank werd afgenomen. Alleen de afwas was dan wel voor “de oudjes”.
Na alles te hebben opgeruimd hebben we nog wat nagedronken om daarna te gaan slapen. Alvorens dit te kunnen doen moesten we wat interne verbouwingen in de camper uitvoeren (“oudjes” sliepen op de verbouwde zitbank en de “aussies” sliepen in de alkoof (boven bestuurderscabine). Kort daarna werd de oogluikjes dichtgedaan voor een welverdiende paar uur rust.
Dag 2: Auckland-Dargaville. Di. 11-04-2017 (tocht totaal rond 135 km).
Doel: Waipoua State Forest (Kauribomen)
Na de welverdiende nachtrust en een goed ontbijt vertrokken we richting het Noorden. Eerst zijn we over de Harbour-bridge gereden om daarna z.s.m. Auckland te verlaten. Hup en route met als doel bezichtiging van de beroemde Kauribomen.
Was het eerst nog wat vlak al gauw daarna ging het landschap over in diepe dalen en grote heuvels. Het weer was aardig (bewolkt met af en toe wat zon) en dus genoten we met z’n allen van het prachtige landschap. Wat we ook leerden kennen is dat de wegen niet recht toe waren maar vooral met veel bochten (sommige zelfs aardig scherp) wat ons eigenlijk deed denken aan Oostenrijk. Echter het landschap was wel mooier en afwisselender. En wat een welkome afwisseling was: alle bestuurders waren zeer vriendelijk voor “die Hollanders” met hun grote camper (vonden wij dan maar dit bleek daar in Nieuw-Zeeland normaal te zijn).
Onderweg heel veel mooie dingen gezien wat ons iedere keer weer verwonderde hoe dit kon. Wel zag je soms grote contrasten tussen woningen (qua grootte/uitstraling en onderhoud) wat op zich de zaak levendig hield. Diverse stops gemaakt om mooie foto’s te maken.
Na plaats Dargaville kwamen we aan bij het Waipoua State Forest waar we snel een parkeerplaatsje vonden voor de camper. Bepakt met camera’s zijn we daar een ruim 1,5 uur lopende walk gaan doen waar we de Kauribomen in al zijn pracht en glorie konden bewonderen (en diverse foto’s gemaakt). We zijn langs de één na oudste boom (van de Kauribomen) langs gekomen en die had me toch een omvang…………..konden we net met z’n tweeën niet eens omarmen zo dik was de boom. En hoog !!! Kortom………de moeite waard geweest om dit bos te bezoeken (ter info: Kauribomen komen alleen voor in Nieuw-Zeeland). Na de lange tocht was het tijd voor een hapje eten en drinken wat we in de camper gezellig tot ons namen. Daarna op zoek naar een overnachtingsplaats welke we na een kleine rit vonden in een mooie omgeving (via het zoek-en speurwerk van onze intern-generatie dus de jonkies). Na camper gestald te hebben even lekker nagezeten/gegeten (wederom bereid door onze kok René) en daarna nog wat gedronken en gaan slapen.
Dag 3: Dargaville naar Takahue. Wo 12-04-2017 (totaal 232 km).
Na een goede nachtrust en lekker ontbijtje maken we ons reisklaar voor een redelijke lange rit op weg naar Bay of Islands. Dit zouden we niet in één keer kunnen reizen (zaten we de hele dag in de auto wat niet de bedoeling was). Al gauw vertrokken we en volgden de weg (nr. 12) richting Omapeere. Weg verliep bergop- en bergafwaarts met de nodige schitterende landschapswisselingen. Diverse stops onderweg gemaakt om van de vele uitzichten te genieten met daarnaast ook de verzorging van de inwendige mens. Het rijden in de camper bevalt uitstekend en we konden ons goed aan de maximale snelheden houden (100 km per uur; camper maximaal 90 km). Bergopwaarts had de camper soms wel wat moeite echter bergafwaarts ging dit bijna vanzelf. Onderweg diverse campers tegengekomen die ons begroeten middels handopsteking.
En wat een genot om alles in de camper bij de hand te hebben. Je kan aan 1 stuk doorrijden en onderwijl toch koffie/thee drinken. Na Omapeere werd de route weer naar het binnenland verlegd om via Kaikohe door te rijden tot Ohinewai naar links af te buigen om dan via de SH-1 (State Highway) richting Kaitaia te rijden. Halverwege deze weg zijn we van deze weg afgegaan om via een kleinere weg naar onze overnachtingscamping (gratis: mogelijk door dat we self-verzorgend waren) te Takahue. Daar aangekomen was het nog volop zon en dus gauw nog even lekker buiten gezeten om te genieten van het avondzonnetje. Deze was na een half uur weg dus gauw de camper in voor een knusse avond in de camper. Onze kok had er weer zin in want hij wist met de beperkte middelen wederom een uitstekende maaltijd klaar te bereiden. Wat iedere keer wel weer vervelend was het afwassen…………maar dat hoort er dus bij. Na een lekker wijntje zijn we gauw ons bedje ingedoken om de dag erop weer fit te zijn.
Dag 4: van Takahue naar Cape Reigna en door naar Monganui. Do 13-04-2017 (totaal 263 km).
Doelstelling: bezoeken van Cape Reigna.
Vroeg uit de veren wederom want ook vandaag een lange trip voor de boeg waar onderweg vell te zien zal zijn. Na eerst weer op de SH-1 te zijn teruggekeerd reden we via Kaitawa naar Awanui . Na deze plaats volgde kort daarop de splitsing van wegen waar wij SH-1 volgden o.a. langs de 90Miles Beach op naar Cape Reigna. Onderweg hadden we soms uitzicht (van boven op een berg) op aan de ene kant de Tasmanzee en de andere kant de Pacific Ocean. Nou……….het was genieten van al dit moois wat de natuur ons bood. Aangezien dit de enige brede weg richting Cape Reigna (en ook de enige hoofdweg op deze landtong) was het onderweg redelijk druk. Maar we mochten niet klagen en schoten hard op. Ook het weer hadden we wederom mee: veel zon met soms een wolkje. Heel wat anders dan ons was voorspelt vanwege de naweeën van storm Debby die nog een klein staartje over Nieuw-Zeeland (noordelijk eiland) zou laten gelden. Gelukkig was hiervan niets te merken.
Na een mooie rit kwamen we uiteindelijk aan op Cape Reigna: het punt waar een 2-tal zeeën bij elkaar komen te weten de Tasmanzee en de Pacific Ocean. Dit is een wonderbaarlijk schouwspel en je zag ook daadwerkelijk de kleurverschillen van iedere zeelwaar de Tasmanzee en de Pacific Ocean samenkomen. De Tasmanzee was wat grijzer terwijl de Pacific helder blauw was. Bij samenkomst van deze zeeën zag je de onderlinge “gevechten” van de golven wat boeiend schouwspel was. Op het uiterste puntje van Cape Reigna had men een vuurtoren geplaatst met daarnaast een bewegwijzeringspaal waar diverse grote steden op stonden en welke richting je dan moest opkijken. Vanwege het mooie heldere weer kon je erg ver de zee overzien maar geen land te bekennen Na diverse vele mooie fotoshots te hebben geschoten (je moest zelf wel stoppen daar ieder punt weer de moeite waard was om een plaatje te schieten) hebben we daar lekker buiten geluncht in de zon.
Hierna de terugreis aangevangen waar je toch weer nieuwe mooie gezichtspunten ontdekte langs de weg ondanks dat je deze weg al eerder had bereden. Bij Awanui sloegen we linksaf (vanaf Cape Reigna gezien) om richting Peninsula te rijden. Echter dit was niet mogelijk doordat de weg (waar we overheen moesten) volledig onder water stond en we het risico niet aandurfden om hierdoor heen te rijden (tegenkomende SUV stond tot aan zijn de onderkant van zijn auto onder water). Jammer maar het zij zo we moesten rechtdoor vai Taipa naar Matapouri waar we zouden kijken voor een overnachtingscamping (zo mogelijk free-camping). Dankzij de jongelui hadden we deze gauw gevonden en parkeerden de camper op een mooie plaats om daarna gezellig met z’n vieren nog even napraten over de mooie dag die we achter de rug hadden Tevens onderling de genomen foto’s bekeken waarbij de conclusie alleen maar kon zijn: het was wederom fantastisch. Daarna ging de kok gauw aan de gang en een half uur later zaten we in de camper gezellig te eten (immers na 18.00 uur wordt het zeer snel donker). Helaas volgt hierop altijd de afwas welke voor rekening van de oudjes waren.
Dag 5: van Monganui naar Matapouri. Vr.14-04-2017 (totaal 185 km).
Na een wat regenachtige nacht was het in de ochtend weer droog en reden we rond 09.00 uur van de camping weg over de B-weg nr. 10. Deze weg voerde ons wederom redelijk dicht langs de kust richting Kerikeri waar we wederom mooie foto’s maakten van het geboden uitzicht aldaar over de Pacific Ocean en zijn kustomgeving. Na een verdiende bak koffie ging de reis verder (via deze nr. 10) langs de kust met z’n vele stijgingen en dalingen richting Paihia waar we de kust zouden verlaten en meer het binnenland ingingen (via wegnr. 11). Dit was zeker geen straf daar de omgeving ook hier magnifiek was met vele hellingen en dalen en opmerkelijk groen Ook troffen we hier grote aantallen koeien en schapen aan die, althans zo leek het, geen moeite hadden om op de schuine hellingen hun werk te doen (grazen) en soms zelfs bovenop een forse heuvel zag je schapen grazen.Via Kawakawa reden we door tot plaatsje Hikrangi waar we linksaf richting de kust weer gingen voor de volgende overnachting. Deze overnachting zou plaatsvinden in Matapouri aan de kust en zowaar lag de camping aan de zee. Dus we konden het niet beter treffen. Na ons gestald te hebben nog even lekker buiten gezeten te hebben om daarna gauw lekker naar binnen te gaan waar het een stuk warmer was. Maar het uitzicht over de zee was fantastisch. Na het avondeten besproken wat we de volgende dag zouden gaan doen. De Aussies wilden gaan duiken/snorkelen en zouden hier dan de hele dag mee zoet zijn. Moesten dan wel op tijd bij het verzamelpunt zijn in Tutukaka om dan met de boot te vertrekken richting bekende duikomgeving van de “Poor Knights”. Dus dat werd op tijd naar bed die avond. De oudjes zouden die dag gaan winkelen en zich vermaken in Wangawei.
Dag 6: Van Matapouri via Wangarei terug naar Tutukata. Za 15-04-2017 (totaal 60 km).
Na een toch wel frisse nachtrust was het vroeg opstaan om op tijd in Tutukaka te zijn (te weten 08,00 uur) om de “Aussies” op tijd afgeleverd te hebben voor hun duik- en snorkeldag. De weersomstandigheden voor deze dag waren wederom mooi (zon met af en toe wat bewolking) dus ook voor de “oudjes” zou het een lekkere dag worden (rustig en relaxed). Na de “Aussies” keurig op tijd te hebben afgeleverd en hun uitgezwaaid te hebben vertrokken wij richting Wangarei. Uiteraard met een grote boodschappenlijst en natuurlijk ook wat wijnvervanging (voor onszelf want dat laten we toch niet zomaar staan).Na een ritje van ongeveer 25 km kwamen we aan in Wangarei en vonden de winkel gelukkig direct (dankzij ons NZ-landse tom-tom: genaamd Tom). En het feest kon beginnen…………..spullen zoeken in een vreemde winkel (Countdown-keten). Echter het viel op zich uiteindelijk allemaal wel mee maar wat een grote winkels zijn dit met vele verschillende produkten. Prijsniveau ligt ongeveer rond het niveau wat we in Nederland gewend waren. Alleen vlees etc is fors duurder; groente beperkt maar eveneens duurder dan in Nederland. Maar goed………. eten moeten we toch. Qua wijnprijs viel het ons op dat deze toch iets hoger lag dan in Nederland en dan hadden we het over de 3-liter pakken wat geen al te zware wijnkwaliteit was. Maar we moesten het er maar mee doen. Na geshopt te hebben zijn we teruggereden richting Tutukaka maar niet eerst voordat we een mooie waterval (Wangarei Falls) hadden bekeken (en gefotografeerd). Achter deze waterval was een mooie walk uitgezet van ruim 1,5 uur dus die hebben we maar even meegenomen.
Rond 15.00 uur waren we in Tutukaka waar we de gereserveerde camping opreden om daar de komende nacht door te brengen (met douches/stroom alsmede ook dumpdepot voor het afvalwater en schoon water weer in te slaan). Camper gestald en daarna even lekker in de zon gezeten. Rond 16.30 uur kon ik de “Aussies” weer ophalen (mams zou achter blijven op de camping) om retour te keren naar de camping. Uit hun reacties (“Aussies”) bleek al gauw dat zij ook een schitterende dag hadden meegemaakt. Van deze dag hadden ze enkele opnamen gemaakt welke we ’s-avonds in de camper gelijk hebben bekeken. En inderdaad……………de onderwaterwereld had zich weer van z’n mooiste kant laten zien. Daarna op tijd naar bed want we waren toch wel vermoeid niet nadat we de reisplanning voor de volgende dag besproken hadden.
Dag 7: Van Tutukaka naar Takanini. Zo. 16-04 (totaal 296 km).
Na een goede nachtrust waren we weer op tijd wakker opdat we vandaag een redelijke reisdag in petto hadden …….>dus op tijd weg. Maar niet nadat we het vuile water hadden “gedumpt”(uiteraard in de daarvoor bestemde afvalput) en onze voorraad van schoon water weer volledig hadden aangezuiverd.
Wederom kwamen we langs de Wangarei Falls welke de “Aussies” nog even snel hebben bezien om daarna door te trekken. De weg verliep redelijk dicht langs de kust dus de oh’s en de ah’s waren weer duidelijk hoorbaar. Via Waipu werd de weg vervolgd tot aan Mangawhai Heads waar we de luch gebruikten bovenop de berg met een schitterend uitzicht (dus wederom vele foto’s geschoten). En zowaar………..het weer was ons wederom gunstig gezond dus genieten ten top.
Na dit plaatsje boog de weg het binnenland in en via Welsford/Warkworth en verder zagen we mooie delen van het binnenland met divers heuvels en dalen (dus ook bergje op en bergje af) waarbij het bochtenwerk zeer zeker niet werd vergeten. Al gauw merkten we dat we weer richting de kust reden en bij Whangaparaoa hadden we soms weer zicht op de zee. Weg (via de SH-1) werd vervolgd richting de grote stad Auckland (via Takapuna) en voor we de stad in reden kwamen we over de Harbour-bridge en zagen we vanaf deze brug het fotopunt van Acukland: de spitse toren met daarachter de skyline van Auckland. Schitterend gezicht en al rijdende trachten we sommige mooie fotoshots van dit geheel te verkrijgen (stoppen was niet mogelijk) om dit beeld voor eeuwig op onze camera’s vast te leggen. We hadden besloten om na Auckland een camping te gaan zoeken (gezien ook de lange reisdag) en belanden uiteindelijk uit bij het plaatsje Takanini. Na de camper op het veldje te hebben gestald ging kok René gauw aan de slag om wederom een heerlijke maaltijd te bereiden welke vol overtuiging door ons allen naar binnen werd gewerkt. Na nog even wat te hebben nagezeten (uiteraard onder genot van een wijntje etc.) werd kort daarop de overnachting gereed gemaakt (wel een nadeel hoor om iedere nacht ons, lees “oudjes”, slaapgelegenheid in orde te brengen. Maar er zijn ergere dingen in de wereld toch?) om daarna gauw in te slapen.
Zo dit was ons 1e week in Nieuw-Zeeland. Woorden schieten tekort om dit mooie land volledig te kunnen omschrijven in zijn pracht en praal. We zijn benieuwd wat we de komende weken nog allemaal tegenkomen maar tegenvallen kan het al niet meer.
Het plaatsen van dit reisverslag is "wat vertraagd" wat vooral komt door weinig goede internetmogelijkheden om dit te kunnen plaatsen alsmede ook een beetje wegens tijdsgebrek. Maar verslag 2 komt er snel achteraan en mogelijk ook verslag 3.
Periode: van 07-04-2017 t/m 14-04-2017.
Personen: “Oudjes”: Joop en Isabelle
“Aussies”: René en Masha
Na diverse afstemmingen/besprekingen en zaken regelen was het dan eindelijk zover; wij zijn gereed om te vertrekken voor onze rondreis door Nieuw-Zeeland maar vooral ook om René en Masha weer terug te zien na 6 maanden !!!! (wel contacten via skype/apps etc maar in levende lijve zien is toch wel even iets anders.
Nu was het belangrijkste om onze koffers dicht te krijgen en ons te houden aan het maximale gewicht daar we de nodige spullen voor de “Aussies” wilden en “moesten” meenemen (zoals potten pindakaas,paaseitjes,kleren,cadeaus) naast onze “vereisten”(zoals koffie, uiteraard DE, spelletjes etc); en zowaar het lukte ook nog allemaal (we hadden zelfs gewicht over).
We werden op 07-04 door Joris naar Schiphol gebracht wat zeer welkom was; we werden keurig op tijd afgeleverd en na een hartelijk afscheid stapten we de hal binnen om ons in te laten checken.
Na diverse controles en checks waren de koffers afgegeven en alles in orde bevonden. Hup….door naar de douane en rest afhandelen.
Rond 15.45 uur konden we boarden en konden we naar onze vliegplaatsen toe. En zowaar…………...aan het raam dus dat was weer goed geregeld.
Om 16.35 uur was het zover en taxieden we naar de startbaan: ready to take off voor de komende 25 uur!!!!!! . Vertrek vanuit Amsterdam eerst naar Doha (Qatar), 3 uur overstappen aldaar om daarna in 16 uur door te vliegen naar Auckland.
1e gedeelte van de vlucht was goed te doen; op tijd eten en drinken !!!! En zowaar…… we hadden wind mee en waren ruimschoots op tijd op plaats van bestemming te Qatar. Op vliegvel d van Qatar niet buiten geweest (denk ook niet dat dit raadzaam was gezien de temperaturen aldaar en onze meegenomen kleren) maar wel vol van bewondering rond gekeken hoe modern alles daar ingericht was. En qua informatica deed men ook niet onder ten opzichte van het Westen (waren wel onze eerste foute gedachten dus!!!!). Tijd was gauw voorbij (wel wat afstanden aldaar moeten lopen) om daarna in te checken voor het 2e gedeelte van de vlucht: van Doha naar Auckland. Naast dat dit rond 16 uur zou duren zouden we (achteraf gezien) bijna ook geen daglicht meer zien.
Na ingecheckt en onze stoelen te hebben gevonden (wederom bij raam in een rij van 3 stoelen; maar algauw konden we over de 3e stoel ook beschikken daar de vrouw elders ging zitten (en slapen achteraf). Immers de stoelenbezetting van dit vliegtuig (toch een ruime Boeing 747….) was niet volledig benut. Na de start kregen wel alweer onze volgende maaltijd voorgeschoteld waarbij wederom de service goed was (zelfs voor mij, glutenvrij, waren zaken goed geregeld). Maar kort daarna gingen de lampen uit en niet veel later lagen de eersten al te slapen (te pas en te onpas qua 5mstandigheden). Echter eerst hebben wij maar even een filmpje of iets dergelijks gekeken om daarna alsnog ook onze ogen te sluiten. Na een x-aantal uren kwamen ze wederom langs voor drinken en kort daarop weer voor eten. Kortom……….. qua maaltijdenvoorziening hadden we het zeker niet slecht getroffen; we hebben het wel eens erger meegemaakt.
Zelf konden we de vluchtroute op eigen beeldscherm goed volgen (eerst in Arabisch maar daarna ook in het Engels) en vlogen we zo via diverse landen in Azië over de zee naar Australië om ook dit contigent via diverse grote steden (Perth/Adelaide/Melbourne/Sydney) weer over zee richting Auckland. Uiteindelijk in Auckland geland rond 04.15 uur (maar een kwartier te laat).
We hielden al rekening met lange wachttijden bij paspoortcontroles en het ophalen van onze bagage echter dit alles was binnen een half uur geregeld (kan Schiphol nog heel wat van leren) en stonden om 05.00 uur buiten. En toen de rit zien te regelen naar ons motel (zou een free-transport zijn) maar dan moesten wij ze nog wel bellen dat we geland waren. En je raad het al…… hoe los je dat op zonder zelf een NZ-nummer/telefoon te hebben. Dan maar vragen aan een taxichauffeur (van een bestelbus) die zo vriendelijk was om dit te regelen. Uiteindelijk werden we opgehaald en waren we binnen een kwartier in ons motel. Koffers aan de kant gegooid en hup ons bed daar we maar een paar uur konden slapen. Dit om de “arrival” van Rene en Masha op Auckland te verrassen met onze aanwezigheid (immers…. we hadden steeds maar volgehouden en aangegeven dat we pas op de 10e april zouden landen: dit om hun te verrassen).
Na een korte slaapje (genaamd “schoonheidsslaapje”?) en te hebben gedoucht vertrokken we om 13.30 uur naar het vliegveld van Auckland om te wachten op aankomst van “Aussies” (rond 14.30 uur).
Om herkenbaar te zijn hadden wij een 2-tal “Hollandse kaasmeisje-mutsen” in Amsterdam gekocht (kleur uiteraard oranje) om deze op te zetten. Dit kwam erg hilarisch over bij de verdwaasde Nieuw-Zeelanders aldaar die het echter wel konden waarderen.
Het lange wachten werd uiteindelijk beloond en konden we onze kinderen in de armen sluiten met de nodige emoties (inclusief lach en traan). Na eerst een bak koffie (hoezo Hollands) te hebben gedronken vertrokken we gezamenlijk naar ons motel om in te checken en om te kleden.
Daarna lekker uit gegeten en bijgekletst; uiteraard met een lekker glas wijn erbij (praat wat makkelijker toch ?). Na het eten maar weer teruggekeerd naar motel om nog een afzakkertje (in de vorm van koffie en thee) genomen om kort daarna te gaan slapen.
Dag 1: Auckland. Ma 10-04:
Doel: camper ophalen en Auckland bezoeken.
alvorens zaken op te pakken hebben “de oudjes” eerst uitgebreid gezongen voor de jarige Masha (letterlijk uit bed gezongen) om daarna de cadeautjes (vanuit Nederland meegenomen in onze koffers) te overhandigen.
Rond 09.30 uur belden we naar het verhuurbedrijf voor Volgende dag op tijd eruit om de camper te gaan halen (haalde ons zelf van ons motel op om daarna op zijn bedrijf de nodige uitleg te geven over het reilen en zeilen van de camper). Camper was zeker niet klein uitgevallen (hoogte 3,2m en lengt 7,2m) en ruim van binnen. Tevens van alle gemakken voorzien (dus volledig “self-contained”; een 100 liter watertank en ook 100 liter voor afvalwater); 4 ruime slaapgelegenheden waarvan 2 boven de bestuurderscabine (zogenaamd alkoof) maar voldoende ruimte; keukentje + koelkast en eigen toilet erin----- kortom van alle gemakken voorzien.
Na uitleg van alle ins and outs door de verhuurder moesten we de papieren in orde maken en ………………..uiteraard betalen. Dat was wel even een forse greep in de buidel maar dat wisten we.
Dat afgewikkeld te hebben konden we vertrekken. Doel was om als eerste de boodschappen in te slaan zodat we in ieder geval eten onderweg hadden. Van de verhuurder hadden we adres doorgekregen van winkelketen “Pac & Save” waar we heen toefden.
En ik moet zeggen……………..het rijden met de camper voelde weer als vanouds. Al gauw weer het ritme te pakken echter wel even attent op zijn om links te rijden. Maar ook dat lukte al gelijk goed.
Winkel gauw gevonden en eten ingeslagen en daarna door naar de bekende One Tree Hill in Auckland waar je een schitterend overzicht over de stad had. Het verkeer was redelijk druk maar onze “Miep” (Tomtom) kweet zich goed van alle zaken en leidde ons veilig en wel door de stad.
Na bezoek van deze One Tree Hill (waar we dus wederom de plaag “Aziaten” tegenkwamen) zouden we op zoek gaan naar een overnachtingsplaats en vonden we deze (via internet door Masha) een leuke gelegenheid aan de jachtgaven met uitzicht op de Harbour-bridge (en geheel gratis………kijk daar houden wij Hollanders van). Daar aangekomen konden we nog een klein tijdje buiten zitten maar al gauw vertrokken we in de camper om daarin eerst wat gezellig te drinken.
Voor het eten ontdekten we een nieuw beroep van René: hij verzorgde uitstekend ons avondmaaltijd wat door de “oudjes” zeer in dank werd afgenomen. Alleen de afwas was dan wel voor “de oudjes”.
Na alles te hebben opgeruimd hebben we nog wat nagedronken om daarna te gaan slapen. Alvorens dit te kunnen doen moesten we wat interne verbouwingen in de camper uitvoeren (“oudjes” sliepen op de verbouwde zitbank en de “aussies” sliepen in de alkoof (boven bestuurderscabine). Kort daarna werd de oogluikjes dichtgedaan voor een welverdiende paar uur rust.
Dag 2: Auckland-Dargaville. Di. 11-04-2017 (tocht totaal rond 135 km).
Doel: Waipoua State Forest (Kauribomen)
Na de welverdiende nachtrust en een goed ontbijt vertrokken we richting het Noorden. Eerst zijn we over de Harbour-bridge gereden om daarna z.s.m. Auckland te verlaten. Hup en route met als doel bezichtiging van de beroemde Kauribomen.
Was het eerst nog wat vlak al gauw daarna ging het landschap over in diepe dalen en grote heuvels. Het weer was aardig (bewolkt met af en toe wat zon) en dus genoten we met z’n allen van het prachtige landschap. Wat we ook leerden kennen is dat de wegen niet recht toe waren maar vooral met veel bochten (sommige zelfs aardig scherp) wat ons eigenlijk deed denken aan Oostenrijk. Echter het landschap was wel mooier en afwisselender. En wat een welkome afwisseling was: alle bestuurders waren zeer vriendelijk voor “die Hollanders” met hun grote camper (vonden wij dan maar dit bleek daar in Nieuw-Zeeland normaal te zijn).
Onderweg heel veel mooie dingen gezien wat ons iedere keer weer verwonderde hoe dit kon. Wel zag je soms grote contrasten tussen woningen (qua grootte/uitstraling en onderhoud) wat op zich de zaak levendig hield. Diverse stops gemaakt om mooie foto’s te maken.
Na plaats Dargaville kwamen we aan bij het Waipoua State Forest waar we snel een parkeerplaatsje vonden voor de camper. Bepakt met camera’s zijn we daar een ruim 1,5 uur lopende walk gaan doen waar we de Kauribomen in al zijn pracht en glorie konden bewonderen (en diverse foto’s gemaakt). We zijn langs de één na oudste boom (van de Kauribomen) langs gekomen en die had me toch een omvang…………..konden we net met z’n tweeën niet eens omarmen zo dik was de boom. En hoog !!! Kortom………de moeite waard geweest om dit bos te bezoeken (ter info: Kauribomen komen alleen voor in Nieuw-Zeeland). Na de lange tocht was het tijd voor een hapje eten en drinken wat we in de camper gezellig tot ons namen. Daarna op zoek naar een overnachtingsplaats welke we na een kleine rit vonden in een mooie omgeving (via het zoek-en speurwerk van onze intern-generatie dus de jonkies). Na camper gestald te hebben even lekker nagezeten/gegeten (wederom bereid door onze kok René) en daarna nog wat gedronken en gaan slapen.
Dag 3: Dargaville naar Takahue. Wo 12-04-2017 (totaal 232 km).
Na een goede nachtrust en lekker ontbijtje maken we ons reisklaar voor een redelijke lange rit op weg naar Bay of Islands. Dit zouden we niet in één keer kunnen reizen (zaten we de hele dag in de auto wat niet de bedoeling was). Al gauw vertrokken we en volgden de weg (nr. 12) richting Omapeere. Weg verliep bergop- en bergafwaarts met de nodige schitterende landschapswisselingen. Diverse stops onderweg gemaakt om van de vele uitzichten te genieten met daarnaast ook de verzorging van de inwendige mens. Het rijden in de camper bevalt uitstekend en we konden ons goed aan de maximale snelheden houden (100 km per uur; camper maximaal 90 km). Bergopwaarts had de camper soms wel wat moeite echter bergafwaarts ging dit bijna vanzelf. Onderweg diverse campers tegengekomen die ons begroeten middels handopsteking.
En wat een genot om alles in de camper bij de hand te hebben. Je kan aan 1 stuk doorrijden en onderwijl toch koffie/thee drinken. Na Omapeere werd de route weer naar het binnenland verlegd om via Kaikohe door te rijden tot Ohinewai naar links af te buigen om dan via de SH-1 (State Highway) richting Kaitaia te rijden. Halverwege deze weg zijn we van deze weg afgegaan om via een kleinere weg naar onze overnachtingscamping (gratis: mogelijk door dat we self-verzorgend waren) te Takahue. Daar aangekomen was het nog volop zon en dus gauw nog even lekker buiten gezeten om te genieten van het avondzonnetje. Deze was na een half uur weg dus gauw de camper in voor een knusse avond in de camper. Onze kok had er weer zin in want hij wist met de beperkte middelen wederom een uitstekende maaltijd klaar te bereiden. Wat iedere keer wel weer vervelend was het afwassen…………maar dat hoort er dus bij. Na een lekker wijntje zijn we gauw ons bedje ingedoken om de dag erop weer fit te zijn.
Dag 4: van Takahue naar Cape Reigna en door naar Monganui. Do 13-04-2017 (totaal 263 km).
Doelstelling: bezoeken van Cape Reigna.
Vroeg uit de veren wederom want ook vandaag een lange trip voor de boeg waar onderweg vell te zien zal zijn. Na eerst weer op de SH-1 te zijn teruggekeerd reden we via Kaitawa naar Awanui . Na deze plaats volgde kort daarop de splitsing van wegen waar wij SH-1 volgden o.a. langs de 90Miles Beach op naar Cape Reigna. Onderweg hadden we soms uitzicht (van boven op een berg) op aan de ene kant de Tasmanzee en de andere kant de Pacific Ocean. Nou……….het was genieten van al dit moois wat de natuur ons bood. Aangezien dit de enige brede weg richting Cape Reigna (en ook de enige hoofdweg op deze landtong) was het onderweg redelijk druk. Maar we mochten niet klagen en schoten hard op. Ook het weer hadden we wederom mee: veel zon met soms een wolkje. Heel wat anders dan ons was voorspelt vanwege de naweeën van storm Debby die nog een klein staartje over Nieuw-Zeeland (noordelijk eiland) zou laten gelden. Gelukkig was hiervan niets te merken.
Na een mooie rit kwamen we uiteindelijk aan op Cape Reigna: het punt waar een 2-tal zeeën bij elkaar komen te weten de Tasmanzee en de Pacific Ocean. Dit is een wonderbaarlijk schouwspel en je zag ook daadwerkelijk de kleurverschillen van iedere zeelwaar de Tasmanzee en de Pacific Ocean samenkomen. De Tasmanzee was wat grijzer terwijl de Pacific helder blauw was. Bij samenkomst van deze zeeën zag je de onderlinge “gevechten” van de golven wat boeiend schouwspel was. Op het uiterste puntje van Cape Reigna had men een vuurtoren geplaatst met daarnaast een bewegwijzeringspaal waar diverse grote steden op stonden en welke richting je dan moest opkijken. Vanwege het mooie heldere weer kon je erg ver de zee overzien maar geen land te bekennen Na diverse vele mooie fotoshots te hebben geschoten (je moest zelf wel stoppen daar ieder punt weer de moeite waard was om een plaatje te schieten) hebben we daar lekker buiten geluncht in de zon.
Hierna de terugreis aangevangen waar je toch weer nieuwe mooie gezichtspunten ontdekte langs de weg ondanks dat je deze weg al eerder had bereden. Bij Awanui sloegen we linksaf (vanaf Cape Reigna gezien) om richting Peninsula te rijden. Echter dit was niet mogelijk doordat de weg (waar we overheen moesten) volledig onder water stond en we het risico niet aandurfden om hierdoor heen te rijden (tegenkomende SUV stond tot aan zijn de onderkant van zijn auto onder water). Jammer maar het zij zo we moesten rechtdoor vai Taipa naar Matapouri waar we zouden kijken voor een overnachtingscamping (zo mogelijk free-camping). Dankzij de jongelui hadden we deze gauw gevonden en parkeerden de camper op een mooie plaats om daarna gezellig met z’n vieren nog even napraten over de mooie dag die we achter de rug hadden Tevens onderling de genomen foto’s bekeken waarbij de conclusie alleen maar kon zijn: het was wederom fantastisch. Daarna ging de kok gauw aan de gang en een half uur later zaten we in de camper gezellig te eten (immers na 18.00 uur wordt het zeer snel donker). Helaas volgt hierop altijd de afwas welke voor rekening van de oudjes waren.
Dag 5: van Monganui naar Matapouri. Vr.14-04-2017 (totaal 185 km).
Na een wat regenachtige nacht was het in de ochtend weer droog en reden we rond 09.00 uur van de camping weg over de B-weg nr. 10. Deze weg voerde ons wederom redelijk dicht langs de kust richting Kerikeri waar we wederom mooie foto’s maakten van het geboden uitzicht aldaar over de Pacific Ocean en zijn kustomgeving. Na een verdiende bak koffie ging de reis verder (via deze nr. 10) langs de kust met z’n vele stijgingen en dalingen richting Paihia waar we de kust zouden verlaten en meer het binnenland ingingen (via wegnr. 11). Dit was zeker geen straf daar de omgeving ook hier magnifiek was met vele hellingen en dalen en opmerkelijk groen Ook troffen we hier grote aantallen koeien en schapen aan die, althans zo leek het, geen moeite hadden om op de schuine hellingen hun werk te doen (grazen) en soms zelfs bovenop een forse heuvel zag je schapen grazen.Via Kawakawa reden we door tot plaatsje Hikrangi waar we linksaf richting de kust weer gingen voor de volgende overnachting. Deze overnachting zou plaatsvinden in Matapouri aan de kust en zowaar lag de camping aan de zee. Dus we konden het niet beter treffen. Na ons gestald te hebben nog even lekker buiten gezeten te hebben om daarna gauw lekker naar binnen te gaan waar het een stuk warmer was. Maar het uitzicht over de zee was fantastisch. Na het avondeten besproken wat we de volgende dag zouden gaan doen. De Aussies wilden gaan duiken/snorkelen en zouden hier dan de hele dag mee zoet zijn. Moesten dan wel op tijd bij het verzamelpunt zijn in Tutukaka om dan met de boot te vertrekken richting bekende duikomgeving van de “Poor Knights”. Dus dat werd op tijd naar bed die avond. De oudjes zouden die dag gaan winkelen en zich vermaken in Wangawei.
Dag 6: Van Matapouri via Wangarei terug naar Tutukata. Za 15-04-2017 (totaal 60 km).
Na een toch wel frisse nachtrust was het vroeg opstaan om op tijd in Tutukaka te zijn (te weten 08,00 uur) om de “Aussies” op tijd afgeleverd te hebben voor hun duik- en snorkeldag. De weersomstandigheden voor deze dag waren wederom mooi (zon met af en toe wat bewolking) dus ook voor de “oudjes” zou het een lekkere dag worden (rustig en relaxed). Na de “Aussies” keurig op tijd te hebben afgeleverd en hun uitgezwaaid te hebben vertrokken wij richting Wangarei. Uiteraard met een grote boodschappenlijst en natuurlijk ook wat wijnvervanging (voor onszelf want dat laten we toch niet zomaar staan).Na een ritje van ongeveer 25 km kwamen we aan in Wangarei en vonden de winkel gelukkig direct (dankzij ons NZ-landse tom-tom: genaamd Tom). En het feest kon beginnen…………..spullen zoeken in een vreemde winkel (Countdown-keten). Echter het viel op zich uiteindelijk allemaal wel mee maar wat een grote winkels zijn dit met vele verschillende produkten. Prijsniveau ligt ongeveer rond het niveau wat we in Nederland gewend waren. Alleen vlees etc is fors duurder; groente beperkt maar eveneens duurder dan in Nederland. Maar goed………. eten moeten we toch. Qua wijnprijs viel het ons op dat deze toch iets hoger lag dan in Nederland en dan hadden we het over de 3-liter pakken wat geen al te zware wijnkwaliteit was. Maar we moesten het er maar mee doen. Na geshopt te hebben zijn we teruggereden richting Tutukaka maar niet eerst voordat we een mooie waterval (Wangarei Falls) hadden bekeken (en gefotografeerd). Achter deze waterval was een mooie walk uitgezet van ruim 1,5 uur dus die hebben we maar even meegenomen.
Rond 15.00 uur waren we in Tutukaka waar we de gereserveerde camping opreden om daar de komende nacht door te brengen (met douches/stroom alsmede ook dumpdepot voor het afvalwater en schoon water weer in te slaan). Camper gestald en daarna even lekker in de zon gezeten. Rond 16.30 uur kon ik de “Aussies” weer ophalen (mams zou achter blijven op de camping) om retour te keren naar de camping. Uit hun reacties (“Aussies”) bleek al gauw dat zij ook een schitterende dag hadden meegemaakt. Van deze dag hadden ze enkele opnamen gemaakt welke we ’s-avonds in de camper gelijk hebben bekeken. En inderdaad……………de onderwaterwereld had zich weer van z’n mooiste kant laten zien. Daarna op tijd naar bed want we waren toch wel vermoeid niet nadat we de reisplanning voor de volgende dag besproken hadden.
Dag 7: Van Tutukaka naar Takanini. Zo. 16-04 (totaal 296 km).
Na een goede nachtrust waren we weer op tijd wakker opdat we vandaag een redelijke reisdag in petto hadden …….>dus op tijd weg. Maar niet nadat we het vuile water hadden “gedumpt”(uiteraard in de daarvoor bestemde afvalput) en onze voorraad van schoon water weer volledig hadden aangezuiverd.
Wederom kwamen we langs de Wangarei Falls welke de “Aussies” nog even snel hebben bezien om daarna door te trekken. De weg verliep redelijk dicht langs de kust dus de oh’s en de ah’s waren weer duidelijk hoorbaar. Via Waipu werd de weg vervolgd tot aan Mangawhai Heads waar we de luch gebruikten bovenop de berg met een schitterend uitzicht (dus wederom vele foto’s geschoten). En zowaar………..het weer was ons wederom gunstig gezond dus genieten ten top.
Na dit plaatsje boog de weg het binnenland in en via Welsford/Warkworth en verder zagen we mooie delen van het binnenland met divers heuvels en dalen (dus ook bergje op en bergje af) waarbij het bochtenwerk zeer zeker niet werd vergeten. Al gauw merkten we dat we weer richting de kust reden en bij Whangaparaoa hadden we soms weer zicht op de zee. Weg (via de SH-1) werd vervolgd richting de grote stad Auckland (via Takapuna) en voor we de stad in reden kwamen we over de Harbour-bridge en zagen we vanaf deze brug het fotopunt van Acukland: de spitse toren met daarachter de skyline van Auckland. Schitterend gezicht en al rijdende trachten we sommige mooie fotoshots van dit geheel te verkrijgen (stoppen was niet mogelijk) om dit beeld voor eeuwig op onze camera’s vast te leggen. We hadden besloten om na Auckland een camping te gaan zoeken (gezien ook de lange reisdag) en belanden uiteindelijk uit bij het plaatsje Takanini. Na de camper op het veldje te hebben gestald ging kok René gauw aan de slag om wederom een heerlijke maaltijd te bereiden welke vol overtuiging door ons allen naar binnen werd gewerkt. Na nog even wat te hebben nagezeten (uiteraard onder genot van een wijntje etc.) werd kort daarop de overnachting gereed gemaakt (wel een nadeel hoor om iedere nacht ons, lees “oudjes”, slaapgelegenheid in orde te brengen. Maar er zijn ergere dingen in de wereld toch?) om daarna gauw in te slapen.
Zo dit was ons 1e week in Nieuw-Zeeland. Woorden schieten tekort om dit mooie land volledig te kunnen omschrijven in zijn pracht en praal. We zijn benieuwd wat we de komende weken nog allemaal tegenkomen maar tegenvallen kan het al niet meer.
Het plaatsen van dit reisverslag is "wat vertraagd" wat vooral komt door weinig goede internetmogelijkheden om dit te kunnen plaatsen alsmede ook een beetje wegens tijdsgebrek. Maar verslag 2 komt er snel achteraan en mogelijk ook verslag 3.