5e week: van Eden (New South Wales) t/m Portland (van 10-11-2014 t/m 17-11-2014)
17 november 2014 - Portland, Australië
..... na een redelijk warme nacht (t.o.v. voorgaande nachten) weer op tijd wakker om vroeg te vertrekken. Voor ons lag vandaag als doel een redelijke lange autotocht te maken en wel van Eden (liggend in de staat New South Wales) tot ongeveer achter Orbost (in staat Victoria). Ongeveer een tocht van rond 350 km waarvan het grootste gedeelte via een snelweg (de Princess Highway) zou gaan. Dit omdat er bijna of geen enkele weg meer langs de kust liep (beschermde Nationale Parken) waar geen wegen doorliepen. We stonden op met bewolking dus dat was nu niet zo erg. Lekker in de camper ontbeten op ons gemak. Na alles ingepakt te hebben hebben we eerst het stadje Eden met een bezoek vereerd. Bijna alles was nog dicht (niet verwonderlijk gezien het vroege tijdstip) maar enkele koffietenten waren al wel open wat goed uitkwam; konden we gelijk ond 09.30 uur op pad. Na ongeveer 55 km passerden we de "grensovergang" tussen beide staten wat enkel met een simpel bord werd aangekondigd (geen foto kunnen nemen). Doorgereden tot aan afslag Cabbage Tree waar alsnog een touristische route langs de kust was aangegeven (zij het weliswaar maar kort: via Cape Conran naar Marlo). En ja hoor: daar was de zee weer te zien en mede vanwege het feit dat zonnetje begon door te komen was het gelijk al een stuk aangenamer. Uiteindelijk een mooie inham gevonden waar we een langere stop hebben gemaakt om wederom van het fraaie uitzicht te genieten. Toch weer terug belandt op de highway waar we al gauw weer het vlotte reistempo weer te pakken hadden. Na Orbost hebben we even bepaald waar we de camping zouden opzoeken (gezien tijdstip niet te ver meer daar we nog even buiten wilden zitten na een toch wel lange dag in de auto). Besloten om in omgeving van Lakes Entrance te overnachten. Ook de camper heeft brandstof nodig (helaas) dus eerst getankt. Tankstation is ideale gelegenheid om mensen te ontmoeten blijkt want ik had al gauw contact met een Aussie waarvan zijn ouders uit Nederland kwamen. Dus gesprekstof genoeg aanwezig. Toch maar het gesprek een beetje afgekapt (op fatsoenlijke manier) om niet teveel tijd te verliezen. Na Nowa Nowa te hebben gepasseerd kwamen we terecht in Lakes Entrance waar we de camping gauw hadden gevonden (dankzij onze "miep" de gps). Gauw alles uitgestald en nog even het dorp ingelopen om daarna nog beschut buiten te hebben gezeten (uurtje). Door de harde wind (bekend) binnen gegeten en ook binnen gebleven en op tijd naar bed (rond 22.00 uur!!!) na toch wel een lange reisdag.
Volgende dag (11-11 waar we als brabanders toch wel even aan ons thuisfront dachten ivm carnaval) weer op tijd wakker (koude nacht met een zeer harde wind waarbij zelfs de camper bewoog) om vroeg te vertrekken. Vandaag als doel het achterland (Gippsland) te verkennen daar we tijd genoeg hadden (zoals we het nu konden inschatten). Na alles ingepakt te hebben rond 07.30 uur vertrokken richting Bairnsdale via de Princess Highway. Het weer was redelijk bewolkt dus geen straf om te rijden. Net voor Brainsdale eraf en de touristische route gepakt om via Bengworden en Meerlieu uiteindelijk te belanden in het plaatsje Hollands Landing. Bleek een gehucht te zijn van enkele caravans aldaar gestald waar vooral de visserij gedaan werd (kleine boten aanwezig) . Op de kade camper geparkeerd en in de camper ontbeten daar er een harde en koude wind stond. Gezelschap van diverse vogels rondom. Daarna door via Perry Bridge naar Maffra want daar zou een Nederlands hotel met hollandse tradities en gewoonten staan (lekker hollands bakje koffie toch?). Nou het bakje koffie werd een take-awaykoffie daar dit hotel was overgegaan in een partycentrum op onhollandse wijze (vernomen dat eigenaar zelf in 2010 is overleden en zijn dochter het heeft overgenomen vandaar de wijziging) dus maar weer vertrokken niet alvorens nog wat foto's te hebben gemaakt (paar maar). In het dorp werd een memorialday gehouden ter nagedachtenis aan alle gesneuvelde Aussies in welke oorlog dan ook. Na dit even te hebben aanschouwd weer vertrokken richting Walhalla. Onderweg over de Thomsombridge gereden (foto) om dan door de bergen te trekken. Veel bochten maar ook zeer mooie look-outs. Wel viel het op dat alles goed groen was. En wat een groot aantal koeien bij elkaar in 1 weiland; menig hollandse boer zou hier jaloers op zijn maar ja ruimte zat he? Na flinke stijgingen en dalingen kwamen we aan in het dorpje Walhalla waar rond 30 huizen stonden en geen electriciteit aanwezig was. Tevens een oud stationetje met oude loc ervoor (stoom); genot voor joop. Hierna dezelfde weg voor 25 km terug om dan richting Moe te rijden wat een grote industriestad was. Aldaar een aparte wijk bezocht: " old gyppsland hermitage" waar rond 20 huizen stonden verzameld uit geheel gyppsy-land. Mooi om te zien. Daarna op richting Foster om daar te overnachten. Na Moe reden we via Churchhill de goede kant op maar toen kwam er een splitsing zonder aanduiding. Dus besloten we onze "miep" in te schakelen. Nou dat hebben we geweten. Na een tijdje goede wegen te hebben gereden stuurde ze ons opeens een verharde gravelweg op. Dat was nog niet zo erg maar dit ging nog bergopwaarts/afwaarts ook over wegen net breed genoeg voor 1 auto. Ik vond dit niet erg (sterker nog: ik genoot ondertussen van de vele mooie uitzichten die we hadden) maar Isabelle vond dit alles een stuk minder (zachtjes uitgedrukt). De stemming werd er niet beter op (stil) en het traject duurde maar voort. Af en toe keek ik even gauw naar rechts om peiling van Isabelle te bepalen maar die werd er niet vrolijker op (uitdrukking: als we hier uit zijn gooi ik "miep" er eigenhandig/hardhandig uit). Ook maar geen foto's gemaakt. Je kon niet harder dan maximaal 30 km/uur rijden. Uiteindelijk na zo'n 15 km kwamen we op een normale verharde weg uit. Over het laatste stukje van ongeveer 15 km ruim een uur reistijd dus san weet je het wel. Maar we waren eruit dus maar gauw naar Foster gereden en camping opgezocht. Even het dorp doorglopen om daarna lekker om daarna lekker in de avondzon te zitten en eten. Tot rond 20.30 uur buiten gezeten wat een heerlijke verdienste was na de inspannende rit vandaag. In de camper nog even nagezeten om op tijd te slapen. Buiten was het alweer goed fris geworden door de hardere wind.
12-11: vroeg wakker ( 06.00 uur) om te constateren dat het 's-nachts toch aardig koud was geworden. Maar de zon scheen alweer dus temperatuur liep vlot omhoog. Rond 07.00 uur van de camping vertrokken met als voorlopige bestemming het schiereiland waarop het Wilsons Promontory Nat. Park ligt. We waren nog maar net op het eiland (en dus in het park wat volledig beschermd en onderhouden wordt met maar 1weg erdoor) of we hadden al geluk: een compleet gezin kangeroe lag heerlijk van de ochtendzon te genieten. Vader moeder en een kleintje. Op moment dat pa onraad rook werd er even gecommuniceerd en "vloog" als het ware de kleine in de beschermde buidel van moeders om even later met alleen het kopje erbuiten te bezien wat er ging gebeuren. Dit uiteraard niet voordat wij eea op de foto hadden vastgelegd. Pa vertrok maar moeders bleef waakzaam toekijken wat wij gingen doen. Uiteindelijk zijn wij doorgereden verder het park in. In dit park kwamen we vele verschillende landschappen tegen: van moerasachtig naar heel droog en dor. Ook hebben we enkele bergjes bereden wat als gevolg had mooie look-outs. Op parkeerplaats aan strand ontbeten in gezelschap van diverse vogels (meeuwen/roodzwarte parkieten etc). Hierna de weg geheel weer terug gereden van dit mooie eiland af om dan door te rijden via Fish Creek naar Venus-bay. Onderweg nog een 5-tal apalca's gezien (2 zwarten/2 witte en 1 grijze). Uiteraard op de foto. In Venus-bay even koffie gedronken aan de kust (mooi weer/zonnetje erbij). Daarna via Inverloch naar Cape Patterson doorgereden naar Cape Paterson om daar te eten uiteraard buiten in de zon aan de kust. Daarna door naar Wonthaggi om aldaar de Bass Highway op te duiken richting Melbourne. Deze weg loopt grotendeels langs de kust wat af en toe voor ons een reden was om even te stoppen. Afslag Dandenrong genomen voor de camping. Over het laatste 1 km hebben we ruim 3 kwartier gedaan zo druk was het. Uiteindelijk camping bereikt waar we tot laat in de avond buiten konden zitten. Heerlijk. Morgen dus Melbourne in !!!!
13-11: na een winderig nachtje wakker rond 07.30 uur. In de camper ontbeten om rond 08.45 uur de bus te pakken richting de stad. Openbaar vervoer gaat op basis van een OV-kaart hier genoemd mycki. Je koopt deze kaart voor $12 waarop dan alvast $6 is geparkeerd. Volgns buschauffeur zou dit voldoende zijn voor rit naar stad. Echter we gingen naar de eerstkomende treinstation om hiermede middenin het centrum (halte Flinders Street station) uit te komen (dit op advies vd campingbeheerdster). Dit ook zo gedaan en trein ingestapt. Na een rit van bijna 3 kwartier halte Melbourne-central uitgestapt (joop was ongeduldig). Net als in Nederland uitchecken bij de uitgang echter dit lukte bij mij niet. Ik moest eerst $2, 75 bijbetalen. Dit dan ook netjes gedaan!!! Daarna het station uit en maar kijken waar we uitkwamen. Eerst maar eens georrienteerd waar we nu exact waren en dat bleek niet verkeerd te zijn; 1 straat oversteken en we zaten middenin het winkelcentrum (ter info: trein maakte een vierkantje vanaf dit punt en halte Flinderstreet was eigenlijk hemelsbreed 1 km recht achter ons). Al gauw ontdekten we dat Melbourne een leuke en gezellig winkelcentrum had met diverse belangrijke straten ( Bourkestreet/Lonsdale Street/Flinders Street/Elizabeth street/Swanston street) en diverse zijstraatjes die hierop haaks stonden. Volgens mij hebben we al deze straatjes doorgelopen en vele winkels bezocht. Sommige straten waren al in kerstsfeer uitgedost wat voor ons een vreemde gewaarwording was. Ook vele hoge gebouwen gezien maar daarnaast ook chinatown etc bezocht. Kortom veel gezien en vooral gelopen. Aan de kade van de Yarra-rivier wat gegeten en gedronken en in de namiddag in een klein restaurant thais gegeten voor zeer weing geld: per persoon $9 zonder wijn. En het eten was goed. Na een volle maag besloten we om terug te gaan (rit zou rond 1 uur duren) dus eer dat we op de camping waren was het 19.00 uur mits bus en trein netjes op elkaar zouden aansluiten. Alvorens het treinstation in te kunnen overkwam Isabelle hetzelfde: eerst bijbetalen (dus kaart opwaarderen). De terugtocht verliep zeer voorspoedig en we waren rond 19.30 uur terug op de camping. Moe en zat van het winkelen. Het was nog erg warm (hele dag benauwd en drukkend weer) en we hebben tot laat 's-avonds buiten gezeten met de benen omhoog en genietend van diverse glazen wijn. Hadden we wel verdiend vonden we. Dit was voor het eerst sinds 2 weken dat we zo lang buiten konden zitten; wat een genot. Na deze dag hadden we eigenlijk wel genoeg van de stad en besloten we om daags erop weer door te rijden. In de camper hadden we de gehele avond de airco al aangezet wat lekker verkoelend was tov buiten. Ook gedurende de nacht hebben we de airco aangehad zo benauwd was het.
14-11: ondanks de warme nacht waren we voor ons doen er laat uit: rond 08.00 uur. Het weer was omgeslagen tot een grijze dag met veel wind dus een mooie dag om te rijden. Na ontbijt (kon toch nog buiten) rond 09.30 uur van de camping af richting stad Melbourne waar we onderlangs moesten (zuidelijk gedeelte). Gelukkig hadden we onze "miep" weer in ere hersteld en zij leidde ons keurig door het zuidelijke gedeelte van de stad heen zonder omleidingen etc. We hadden wel voor de touristische route gekozen dus langs enkel badplaatsen zoals Seaford/Carrum/Edithvale/Mentone/Sandringham en St.Kilda bereikten we de zuidelijke kant van de stad Melbourne waar we zonder kleurscheuren/omleidingen etc door konden rojden dankzij miep. Wat waren we nu blij met miep. Uit de stad maar gelijk de M-1 richting Geelong gepakt om aldaar bij het informatie-centrum (aan de snelweg) de nodige info te verkrijgen over de Great Ocean Road (afgekort naar GOR). Ik moet zeggen dat dit uitstekend was verzorgd en bepakt en bezakt (en gratis) konden we op weg. Na Geelong eerst maar richting Queensville gereden voor mooie look-out maar dit viel tegen door het grijze weer. Daarnaast was het koud door de wind. Dus verder via Barrow Heads op naar Torquay wat formeel het startpunt is van de GOR. Reis verliep voorspoedig en we besloten, mede gezien het mindere weer, om na Torquay alvast een stukje van de GOR te rijden tot aan Aireys Inlet alwaar we de camping opzochten voor de komende nacht. Helaas konden we niet buiten de camper zitten en eten (vanwege het weer) dus in de camper gegeten en wat wijntjes gedronken en ook geskypt met het thuisfront (yvonne) waarvan de verbinding niet altijd even makkelijk verliep. Maar dat went wel. Hierna naar bed gegaan.
15-11: na toch wel een koude nacht opgestaan (op tijd: 06.30 uur) om rond 07.00 uur een wandeling te maken langs de kust naar het Split Point Lighthouse: oude vuurtoren boven op een heuvel welke nog steeds dienst doet. Dit mede op aanraden van de campingeigenaar gedaan en genoten van deze wandeling van de diverse mooie look-outs. Uiteindelijk na 1, 5 uur terug bij de camper om te ontbijten. Weer begon iets op te knappen: waterig zonnetje af en toe te zien. Na ontbijt gereed gemaakt om te vertrekken maar eerst een voederpartij van 3 kaketoo's (witte grote papegaai-achtigen) die netjes op een rijtje op een ballustrade van chalet stonden te wachten op hun stukjes brood gegeven door iemand die in dat chalet had overnacht. Niks geen ruzie tussen de beesten onderling en netjes wachtend op hun beurt. Schitterend om te zien. Al gauw kwamen er meerdere kaketoo's aangevlogen wat onderlinge "gevechten" wat de rust geheel verstoorde. Dus zijn we maar vertrokken. Gelijk op de GOR belandt. Na gisteren een 1e start van deze route te hebben gemaakt zouden we vandaag de gehele dag op de route bezig zijn kijkend waar we belanden. Immers deze route verloopt volledig langs de kust en dus veel bochtenwerk met lage snelheden. Bijna overal gold een maximumsnelheid van 60 km/uur echter dit haalde je bij lange na niet. Sommige bochten waren dusdanig scherp dat je die maar met 25 km/uur kon nemen. Ik schat dat we gemiddeld niet harder hebben gereden dan 40 km/uur totaal gezien. Maar wat een mooie weg om te berijden en vele look-outs gezien die bijna allemaal zeer goed waren aangeduid. Kortom: genieten van alles. En iedereen deed dat ook want er werd nimmer hard gereden en iedereen had respect voor elkaar en wachtte netjes op hun beurt (behalve de Aziaten bij foto's nemen; wat zijn ze dan irritant en ergerlijk maar dit had ik al eerder gezegd toch?). En dan te bedenken dat opzet/idee van deze weg is ontstaan uit een werkverschaffingsproject voor oorlogsveteranen die terugkeerden van de 1e wereldoorlog (dus na 1918) bezig gehouden moesten worden. Later is dit project voortgezet als werkvoorziening voor de vele werklozen tijdens de crisisjaren '30.
Maar laten we dit vooral niet als niets af doen want wat deze mensen als basis voor de GOR hebben gelegd is werkelijk groots gezien het vele hakwerk in de rotsen langs deze toch ook ruwe kust. Werkelijk bewonderenswaardig hoe deze weg destijds is aangelegd met de middelen die men toen tot zijn beschikking had (niet zoals tegenwoordig met die grote machines etc). Veel werk is geleverd met noeste hand-en houwarbeid wat alleen maar de waardering van het geheel doet stijgen. Ook mede gezien de vele bochten die men moest maken om de weg berijdbaar te houden. Je leest het wel: mijn bewondering voor deze weg is alleen maar gestegen. Vandaag hebben wenvele look-outs gepakt met schitterende views en rotsen. Jammer dat het weer wat minder was maar dat mocht de pret niet drukken. Onder andere het gedenkteken van deze bouwers bezocht (Memorial Arch waar ook enkele gebruikte werktuigen gestald waren) en door divere plaatsen gereden zoals Lorne etc. Ook nog een waterval gezien (Eskine Falls). Bij Kenneth River (riviertje) hebben we enkele koala's in de bomen gezien en uiteraard vele foto's hiervan gemaakt. Wat zijn dit toch lieve knuffelbeesten zo te zien maar onbereikbaar want ze zaten lekker hoog in de boom te slapen. Maar we hebben ze dus in het wild zelf gezien!!!! Dat kan niet iedereen zeggen. Uiteindelijk rond 16.00 uur belandt in Apollo Bay waar we een camping opzochten voor de nacht. Ter info in totaal die dag maar 88 km gereden. Nog even gauw het dorpje in en genieten van het broze zonnetje om bij terugkomst op de camping maar de camper in te duiken want het koelde hard af nadat de zon weg was. 's-Avonds koelde het wederom nog harder af dus op tijd in bed.
16-11: deze nacht iets meegemaakt wat we voor ons verrassend was. Het had geregend en ook bij het wakker worden regende het nog zacht. Hierdoor was het buiten ook redelijk afgekoeld dus gauw de boel inpakken en rijden want dan kon de autoverwarming aan. En dat was een genot. Zelfs Joop had nu een lange broek en sokken aan nog niet voorgekomen was in Australie. Maar goed door de autoverwarming aardig hoog te zetten werd het al gerieflijk warm in de auto. Regen was ondertussen opgehouden maar het was nog wel grauw en grijs. Na Apoll Bay afslag richting Cape Ottway genomen voor bezoek aan historische vuurtoren met een mooie look-out. Maar in de documentatie stond ook dat je waarschijnlijk vele koala's kan tegenkomen dus heel rustig rijden en kijken in de bomen. En ja hoor we hebben er vele gezien in vele slaaphoudingen en formaten. Zelfs een volwassen koala met een kleintje gezien (en uiteraard op de foto) wat wederom een vertederende gezicht was. Gelukkig knapte het weer toen net iets op dus vele foto's kunnen maken. Thuis maar zien welke onduidelijk zijn. Maar het doel (de vuurtoren) niet kunnen bewonderen daar de entree hiervoor fors was ten opzichte van het doel. Dus maar weer terug naar de GOR (en dus ook langs de koala's); het was wat later ondertussen en dat kon je gelijk merken want het werd al aardig druk. Overal zag je auto's half of dwars op de weg staan om maar een goede foto te kunnen nemen van de koala's. Maar we kwamen er uit en dus vervolgen van de GOR. Via Glenaire/Lavers Hill naar Princetown waar we even gestopt hebben(onderweg ook wel wat maar weinig gezien het mindere weer). Deze route liep wat meer in het achterland wat ook bijzonder mooi was: vele mooie hellingen volledig groen. Achter Princetown hebben we de Twelve Apostelen (volgens mij nog maar acht over; rest al door de erosie en beukende golven van het zeewater verdwenen) waarvde nodige foto's zijn genomen door Joop (Isabelle bleef lekker warm in de auto zitten; had geen zin om uitgewaaid te worden en af en toe een regenbui te ervaren). Echter het weer begon zachtjes aan beter te worden dus we hadden niet te klagen. Na de Twelve Apostelen de volgende attractie bezocht: Loch Ard Gorge. Blijkt een klif te zijn waarop een schip is vergaan; maar 2 personen hebben het overleefd. Mooie foto's genomen. Oh ja ondertussen nog vele mooie look-outs gezien. Doorgereden naar Port Campbell waar we wat informatie hebben ontvangen via het plaatselijke toeristenburo aldaar. Zonnetje scheen lekker dus het was heerlijk buiten maar nog wel veel wind. Na overleg besloten we om door te rijden: zien wel waar we belanden.
Na bezoek aan de attractie London Bridge (brug ontstaan door uitslijping van rotsen door het beukende zeewater; echter naam is ten onrechte want het is geen brug meer. Door het beukende water en de erosie was inmiddels de verbinding ook al volledig weggespoeld) gingen we weer het achterland in. En warempel het weer knapte op. Geen regen meer en zelfs de zon begon volop te schijnen. Af en toe een wolkje ervoor maar dat hinderde niets. Net voor Warrnambool reden we langs een kaasmuseum en besloten we hier even te stoppen. Binnen bleek er tevens een museum van oude machines te zijn dus erg leuk. De kaasafdeling was sterk vertegenwoordigd en gezien feit dat we beiden wel van een stukje lekkere kaas houden hebben we vele diverse soorten kaas meegenomen (kleine stukjes hoor) om deze bij een glas wijn op een toastje lekjer op te eten. Tevens een paar flessen wijn maar meegenomen. In Warrnambool gauw een camping opgezocht om nog even van het mooie weer te genieten. Toch rond 18.00 uur de camper in en gegeten; temperatuur in de camper was heerlijk (opgewarmd door de zon) dus dat was geen straf. Later in de avond nog ruim 2 uur met het thuisfront geskypt (vallen en opstaanndaar verbinding niet al te best was maar het was gratis he) wat resulteerde in een laatbtijdstip naar bed te weten rond 23.15 uur. De hele camping lag al in diepe rust vanaf 22.00 uur. Het weer buiten was somber en soms regende het. Dus beloofde het weer een frisse nacht te worden dus maar gauw diep onder de "wol".
17-11: ondanks dat we laat naar bed waren gegaan toch weer om 06.30 uur wakker. Het had aardig geregend die nacht dus buiten was alles zeiknat. We besloten om lekker in de camper te ontbijten en pas daarna te vertrekken voor het laatste gedeelte van de GOR en wel tot en met Portland. Van de ontvangen info de nodige bezienswaardigheden etc genoteerd en het beloofde een druk dagje te worden. Rond 08.00 uur vertrokken naar de Hopkins Waterfalls. Bleek op zich een kleine waterval te zijn die op de getoonde foto's van info nogal groots leek. Enkele campers stonden daar al op de parkeerplaats; hadden daar dus de nacht doorgebracht (er was toiletten aanwezig dus dat is dan toegestaan). Na wat foto's te hebben genomen wilden we weggaan maar Isabelle ontdekte een helsblauw klein vogeltje dicht bij ons die bleef zitten (normaal waren ze al weggevlogen). Gauw enkele schitterende foto' van het beestje gemaakt. En tot onze vreugde kwam een zelfde klein vogeltje met andere kleuren (geel/bruin/zwart) er ook bij dus gauw plaatjes schieten. Daarna weggereden richting Logans Beach om daar de "kraamkamer" van de Southern Right Wale te bezichtingen. Jaarlijks komen deze walvissen hier naar toe om in deze baai jongen te werpen (gedurende maanden mei t/september). Voor de stad Warrnambool is dit een dusdanige belangrijke touristenattractie geworden dat men speciaal hiervoor een platform (2 lagen) heeft gebouwd om het publiek te behagen. Letterlijk want de opstaande wanden waren tot ruim 1 meter opgetrokken om hiermede de wind tegen te houden. Helaas was er nu voor ons niets te zien maar het geheel was zeer zeker een bezoek waard. En........ zachtjes aan begon het zonnetje door te komen wat zeer welkom was. Hierna de GOR opgereden om nu werkelijk het laatste traject af te leggen. Maar eerlijk gezegd was deze weg zo recht en voorspelbaar dat wij dachten de verkeerde weg te hebben gepakt. Maar dit bleek niet zo te zijn. Voor mij is de GOR geeindigd in Warrnambool; deze weg behoorde hier niet toe voor mij dan. We bezochten het kleine plaatsje Koroit waar de Ierse komaf sterk is vertegenwoordigd wat ook te zien was aan de gebouwen aldaar. Na even te hebben gewandeld kwamen we een postkantoor tegen waar we enkele te versturen kaarten afgeven. Buiten stond een oude rode Engelse telefoontoestel en daar moest natuurlijk een foto van worden genomen. Daar werden we aangesproken door een Australische vrouw die een Nederlandse bleek te zijn (geboren in Helmond) maar op 9-jarige leeftijd met haar familie is verhuisd naar Australie in de jaren '50. Dus nu al 60 jaar woonachtig in Australie maar wel ging ze af en toe nog naar familie in Nederland toe. Haar nederlands was nog redelijk goed en er volgde een leuk gesprek zowel in het nederlands als engels /australisch. Hierna even in een leuk etablissement een kop koffie genomen met wat erbij want ze hadden glutenvrije artikelen. Na deze koffiestop weer op pad richting "Tower Hill". Blijkt een vulcanische natuurpark te zijn waarin verschillende diersoorten voorkwamen (kangeroes/koala's/emus/vele vogels en andere wildlife). Daarnaast ook diverse verschillende landschappen dus een afwisselend park. Uiteraard ook een souvenierswinkel aanwezig wat als resultaat had wederom aanvulling van ons al voorraad. Hierna doorgereden naar Port Fairy tot om daar iets te gaan eten na wat rondgelopen te hebben in de zon die er steeds meer doorkwam. Ook wat look-outs gezien maar dit was minder indrukwekkend dan we waren gewend (hoezo verwend?). Daarna richting Portland om door te rijden naar Cape Bridgewater. Hier was de zee wat aantrekkelijker om te bekijken en zouden we mogelijk zeehonden kunnen zien. Echter naar de verblijfplaats van deze dieren moesten we een wandeling maken van in totaal 4 uur wat ons net iets te gortig was mede gezien ook het tijdstip (rond 15.00 uur). Wel aan de andere kant van dit uiterste landpunt een mooi schouwspel van beukend zeewater uiteenspattend op de aanwezige rotsen ("Blowholes"). Naar dit schouwspel kan ik blijven kijken en foto's nemen ; iedere keer zie ik weer wat anders en nog mooier en hoger. Gelukkig trok Isabelle mij na enige tijd mee naar de camper anders had ik er nog gestaan.
We besloten om terug te gaan naar Portland en aldaar een camping op te zoeken om nog even lekker in het zonnetje te kunnen zitten. Maar dit liep wat anders want onderweg moest er gestopt worden: er was een koala gespot en wel heel dichtbij de weg (door een ander jong stel die ook zomaar hun auto langs de weg gauw hadden geparkeerd). Deze kans lieten we ons niet ontglippen en hup omgedraaid,terug gereden en camper gauw in de berm gezet. En jawel hoor: de koala zat in een zeer lage boom net langs de weg. En het mooiste was dat hij actief bewoog en dus niet lag te slapen. Keek ons rechtstreeks aan en was nieuwsgierig naar alle geluiden die hij hoorde. We konden het beestje benaderen tot op 2 meter van hem vandaan. Dit levert natuurlijk de mooiste plaatjes op dus......... vele foto's genomen. En de koala liet dit alles rustig over zich heenkomen. Al gauw stopten nog enkele auto's om foto's te nemen. Op dat moment zijn we weer doorgereden naar Portland en hadden algauw de camping gevonden (mede dankzij onze miep). Hierna tot 19.00 uur nog lekker buiten in de zon gezeten. Daarna kwam er bewolking en werd het fris. Dus gauw de camper in om te gaan eten en de rest van de avond door te brengen. Tevens alvast de route voor morgen (naar de Grampians: een rotsachtig park met veel uitzichten etc) doorgenomen en vastgelegd. Voor vervolg.... zie volgend reisverslag (6e gedeelte).
Volgende dag (11-11 waar we als brabanders toch wel even aan ons thuisfront dachten ivm carnaval) weer op tijd wakker (koude nacht met een zeer harde wind waarbij zelfs de camper bewoog) om vroeg te vertrekken. Vandaag als doel het achterland (Gippsland) te verkennen daar we tijd genoeg hadden (zoals we het nu konden inschatten). Na alles ingepakt te hebben rond 07.30 uur vertrokken richting Bairnsdale via de Princess Highway. Het weer was redelijk bewolkt dus geen straf om te rijden. Net voor Brainsdale eraf en de touristische route gepakt om via Bengworden en Meerlieu uiteindelijk te belanden in het plaatsje Hollands Landing. Bleek een gehucht te zijn van enkele caravans aldaar gestald waar vooral de visserij gedaan werd (kleine boten aanwezig) . Op de kade camper geparkeerd en in de camper ontbeten daar er een harde en koude wind stond. Gezelschap van diverse vogels rondom. Daarna door via Perry Bridge naar Maffra want daar zou een Nederlands hotel met hollandse tradities en gewoonten staan (lekker hollands bakje koffie toch?). Nou het bakje koffie werd een take-awaykoffie daar dit hotel was overgegaan in een partycentrum op onhollandse wijze (vernomen dat eigenaar zelf in 2010 is overleden en zijn dochter het heeft overgenomen vandaar de wijziging) dus maar weer vertrokken niet alvorens nog wat foto's te hebben gemaakt (paar maar). In het dorp werd een memorialday gehouden ter nagedachtenis aan alle gesneuvelde Aussies in welke oorlog dan ook. Na dit even te hebben aanschouwd weer vertrokken richting Walhalla. Onderweg over de Thomsombridge gereden (foto) om dan door de bergen te trekken. Veel bochten maar ook zeer mooie look-outs. Wel viel het op dat alles goed groen was. En wat een groot aantal koeien bij elkaar in 1 weiland; menig hollandse boer zou hier jaloers op zijn maar ja ruimte zat he? Na flinke stijgingen en dalingen kwamen we aan in het dorpje Walhalla waar rond 30 huizen stonden en geen electriciteit aanwezig was. Tevens een oud stationetje met oude loc ervoor (stoom); genot voor joop. Hierna dezelfde weg voor 25 km terug om dan richting Moe te rijden wat een grote industriestad was. Aldaar een aparte wijk bezocht: " old gyppsland hermitage" waar rond 20 huizen stonden verzameld uit geheel gyppsy-land. Mooi om te zien. Daarna op richting Foster om daar te overnachten. Na Moe reden we via Churchhill de goede kant op maar toen kwam er een splitsing zonder aanduiding. Dus besloten we onze "miep" in te schakelen. Nou dat hebben we geweten. Na een tijdje goede wegen te hebben gereden stuurde ze ons opeens een verharde gravelweg op. Dat was nog niet zo erg maar dit ging nog bergopwaarts/afwaarts ook over wegen net breed genoeg voor 1 auto. Ik vond dit niet erg (sterker nog: ik genoot ondertussen van de vele mooie uitzichten die we hadden) maar Isabelle vond dit alles een stuk minder (zachtjes uitgedrukt). De stemming werd er niet beter op (stil) en het traject duurde maar voort. Af en toe keek ik even gauw naar rechts om peiling van Isabelle te bepalen maar die werd er niet vrolijker op (uitdrukking: als we hier uit zijn gooi ik "miep" er eigenhandig/hardhandig uit). Ook maar geen foto's gemaakt. Je kon niet harder dan maximaal 30 km/uur rijden. Uiteindelijk na zo'n 15 km kwamen we op een normale verharde weg uit. Over het laatste stukje van ongeveer 15 km ruim een uur reistijd dus san weet je het wel. Maar we waren eruit dus maar gauw naar Foster gereden en camping opgezocht. Even het dorp doorglopen om daarna lekker om daarna lekker in de avondzon te zitten en eten. Tot rond 20.30 uur buiten gezeten wat een heerlijke verdienste was na de inspannende rit vandaag. In de camper nog even nagezeten om op tijd te slapen. Buiten was het alweer goed fris geworden door de hardere wind.
12-11: vroeg wakker ( 06.00 uur) om te constateren dat het 's-nachts toch aardig koud was geworden. Maar de zon scheen alweer dus temperatuur liep vlot omhoog. Rond 07.00 uur van de camping vertrokken met als voorlopige bestemming het schiereiland waarop het Wilsons Promontory Nat. Park ligt. We waren nog maar net op het eiland (en dus in het park wat volledig beschermd en onderhouden wordt met maar 1weg erdoor) of we hadden al geluk: een compleet gezin kangeroe lag heerlijk van de ochtendzon te genieten. Vader moeder en een kleintje. Op moment dat pa onraad rook werd er even gecommuniceerd en "vloog" als het ware de kleine in de beschermde buidel van moeders om even later met alleen het kopje erbuiten te bezien wat er ging gebeuren. Dit uiteraard niet voordat wij eea op de foto hadden vastgelegd. Pa vertrok maar moeders bleef waakzaam toekijken wat wij gingen doen. Uiteindelijk zijn wij doorgereden verder het park in. In dit park kwamen we vele verschillende landschappen tegen: van moerasachtig naar heel droog en dor. Ook hebben we enkele bergjes bereden wat als gevolg had mooie look-outs. Op parkeerplaats aan strand ontbeten in gezelschap van diverse vogels (meeuwen/roodzwarte parkieten etc). Hierna de weg geheel weer terug gereden van dit mooie eiland af om dan door te rijden via Fish Creek naar Venus-bay. Onderweg nog een 5-tal apalca's gezien (2 zwarten/2 witte en 1 grijze). Uiteraard op de foto. In Venus-bay even koffie gedronken aan de kust (mooi weer/zonnetje erbij). Daarna via Inverloch naar Cape Patterson doorgereden naar Cape Paterson om daar te eten uiteraard buiten in de zon aan de kust. Daarna door naar Wonthaggi om aldaar de Bass Highway op te duiken richting Melbourne. Deze weg loopt grotendeels langs de kust wat af en toe voor ons een reden was om even te stoppen. Afslag Dandenrong genomen voor de camping. Over het laatste 1 km hebben we ruim 3 kwartier gedaan zo druk was het. Uiteindelijk camping bereikt waar we tot laat in de avond buiten konden zitten. Heerlijk. Morgen dus Melbourne in !!!!
13-11: na een winderig nachtje wakker rond 07.30 uur. In de camper ontbeten om rond 08.45 uur de bus te pakken richting de stad. Openbaar vervoer gaat op basis van een OV-kaart hier genoemd mycki. Je koopt deze kaart voor $12 waarop dan alvast $6 is geparkeerd. Volgns buschauffeur zou dit voldoende zijn voor rit naar stad. Echter we gingen naar de eerstkomende treinstation om hiermede middenin het centrum (halte Flinders Street station) uit te komen (dit op advies vd campingbeheerdster). Dit ook zo gedaan en trein ingestapt. Na een rit van bijna 3 kwartier halte Melbourne-central uitgestapt (joop was ongeduldig). Net als in Nederland uitchecken bij de uitgang echter dit lukte bij mij niet. Ik moest eerst $2, 75 bijbetalen. Dit dan ook netjes gedaan!!! Daarna het station uit en maar kijken waar we uitkwamen. Eerst maar eens georrienteerd waar we nu exact waren en dat bleek niet verkeerd te zijn; 1 straat oversteken en we zaten middenin het winkelcentrum (ter info: trein maakte een vierkantje vanaf dit punt en halte Flinderstreet was eigenlijk hemelsbreed 1 km recht achter ons). Al gauw ontdekten we dat Melbourne een leuke en gezellig winkelcentrum had met diverse belangrijke straten ( Bourkestreet/Lonsdale Street/Flinders Street/Elizabeth street/Swanston street) en diverse zijstraatjes die hierop haaks stonden. Volgens mij hebben we al deze straatjes doorgelopen en vele winkels bezocht. Sommige straten waren al in kerstsfeer uitgedost wat voor ons een vreemde gewaarwording was. Ook vele hoge gebouwen gezien maar daarnaast ook chinatown etc bezocht. Kortom veel gezien en vooral gelopen. Aan de kade van de Yarra-rivier wat gegeten en gedronken en in de namiddag in een klein restaurant thais gegeten voor zeer weing geld: per persoon $9 zonder wijn. En het eten was goed. Na een volle maag besloten we om terug te gaan (rit zou rond 1 uur duren) dus eer dat we op de camping waren was het 19.00 uur mits bus en trein netjes op elkaar zouden aansluiten. Alvorens het treinstation in te kunnen overkwam Isabelle hetzelfde: eerst bijbetalen (dus kaart opwaarderen). De terugtocht verliep zeer voorspoedig en we waren rond 19.30 uur terug op de camping. Moe en zat van het winkelen. Het was nog erg warm (hele dag benauwd en drukkend weer) en we hebben tot laat 's-avonds buiten gezeten met de benen omhoog en genietend van diverse glazen wijn. Hadden we wel verdiend vonden we. Dit was voor het eerst sinds 2 weken dat we zo lang buiten konden zitten; wat een genot. Na deze dag hadden we eigenlijk wel genoeg van de stad en besloten we om daags erop weer door te rijden. In de camper hadden we de gehele avond de airco al aangezet wat lekker verkoelend was tov buiten. Ook gedurende de nacht hebben we de airco aangehad zo benauwd was het.
14-11: ondanks de warme nacht waren we voor ons doen er laat uit: rond 08.00 uur. Het weer was omgeslagen tot een grijze dag met veel wind dus een mooie dag om te rijden. Na ontbijt (kon toch nog buiten) rond 09.30 uur van de camping af richting stad Melbourne waar we onderlangs moesten (zuidelijk gedeelte). Gelukkig hadden we onze "miep" weer in ere hersteld en zij leidde ons keurig door het zuidelijke gedeelte van de stad heen zonder omleidingen etc. We hadden wel voor de touristische route gekozen dus langs enkel badplaatsen zoals Seaford/Carrum/Edithvale/Mentone/Sandringham en St.Kilda bereikten we de zuidelijke kant van de stad Melbourne waar we zonder kleurscheuren/omleidingen etc door konden rojden dankzij miep. Wat waren we nu blij met miep. Uit de stad maar gelijk de M-1 richting Geelong gepakt om aldaar bij het informatie-centrum (aan de snelweg) de nodige info te verkrijgen over de Great Ocean Road (afgekort naar GOR). Ik moet zeggen dat dit uitstekend was verzorgd en bepakt en bezakt (en gratis) konden we op weg. Na Geelong eerst maar richting Queensville gereden voor mooie look-out maar dit viel tegen door het grijze weer. Daarnaast was het koud door de wind. Dus verder via Barrow Heads op naar Torquay wat formeel het startpunt is van de GOR. Reis verliep voorspoedig en we besloten, mede gezien het mindere weer, om na Torquay alvast een stukje van de GOR te rijden tot aan Aireys Inlet alwaar we de camping opzochten voor de komende nacht. Helaas konden we niet buiten de camper zitten en eten (vanwege het weer) dus in de camper gegeten en wat wijntjes gedronken en ook geskypt met het thuisfront (yvonne) waarvan de verbinding niet altijd even makkelijk verliep. Maar dat went wel. Hierna naar bed gegaan.
15-11: na toch wel een koude nacht opgestaan (op tijd: 06.30 uur) om rond 07.00 uur een wandeling te maken langs de kust naar het Split Point Lighthouse: oude vuurtoren boven op een heuvel welke nog steeds dienst doet. Dit mede op aanraden van de campingeigenaar gedaan en genoten van deze wandeling van de diverse mooie look-outs. Uiteindelijk na 1, 5 uur terug bij de camper om te ontbijten. Weer begon iets op te knappen: waterig zonnetje af en toe te zien. Na ontbijt gereed gemaakt om te vertrekken maar eerst een voederpartij van 3 kaketoo's (witte grote papegaai-achtigen) die netjes op een rijtje op een ballustrade van chalet stonden te wachten op hun stukjes brood gegeven door iemand die in dat chalet had overnacht. Niks geen ruzie tussen de beesten onderling en netjes wachtend op hun beurt. Schitterend om te zien. Al gauw kwamen er meerdere kaketoo's aangevlogen wat onderlinge "gevechten" wat de rust geheel verstoorde. Dus zijn we maar vertrokken. Gelijk op de GOR belandt. Na gisteren een 1e start van deze route te hebben gemaakt zouden we vandaag de gehele dag op de route bezig zijn kijkend waar we belanden. Immers deze route verloopt volledig langs de kust en dus veel bochtenwerk met lage snelheden. Bijna overal gold een maximumsnelheid van 60 km/uur echter dit haalde je bij lange na niet. Sommige bochten waren dusdanig scherp dat je die maar met 25 km/uur kon nemen. Ik schat dat we gemiddeld niet harder hebben gereden dan 40 km/uur totaal gezien. Maar wat een mooie weg om te berijden en vele look-outs gezien die bijna allemaal zeer goed waren aangeduid. Kortom: genieten van alles. En iedereen deed dat ook want er werd nimmer hard gereden en iedereen had respect voor elkaar en wachtte netjes op hun beurt (behalve de Aziaten bij foto's nemen; wat zijn ze dan irritant en ergerlijk maar dit had ik al eerder gezegd toch?). En dan te bedenken dat opzet/idee van deze weg is ontstaan uit een werkverschaffingsproject voor oorlogsveteranen die terugkeerden van de 1e wereldoorlog (dus na 1918) bezig gehouden moesten worden. Later is dit project voortgezet als werkvoorziening voor de vele werklozen tijdens de crisisjaren '30.
Maar laten we dit vooral niet als niets af doen want wat deze mensen als basis voor de GOR hebben gelegd is werkelijk groots gezien het vele hakwerk in de rotsen langs deze toch ook ruwe kust. Werkelijk bewonderenswaardig hoe deze weg destijds is aangelegd met de middelen die men toen tot zijn beschikking had (niet zoals tegenwoordig met die grote machines etc). Veel werk is geleverd met noeste hand-en houwarbeid wat alleen maar de waardering van het geheel doet stijgen. Ook mede gezien de vele bochten die men moest maken om de weg berijdbaar te houden. Je leest het wel: mijn bewondering voor deze weg is alleen maar gestegen. Vandaag hebben wenvele look-outs gepakt met schitterende views en rotsen. Jammer dat het weer wat minder was maar dat mocht de pret niet drukken. Onder andere het gedenkteken van deze bouwers bezocht (Memorial Arch waar ook enkele gebruikte werktuigen gestald waren) en door divere plaatsen gereden zoals Lorne etc. Ook nog een waterval gezien (Eskine Falls). Bij Kenneth River (riviertje) hebben we enkele koala's in de bomen gezien en uiteraard vele foto's hiervan gemaakt. Wat zijn dit toch lieve knuffelbeesten zo te zien maar onbereikbaar want ze zaten lekker hoog in de boom te slapen. Maar we hebben ze dus in het wild zelf gezien!!!! Dat kan niet iedereen zeggen. Uiteindelijk rond 16.00 uur belandt in Apollo Bay waar we een camping opzochten voor de nacht. Ter info in totaal die dag maar 88 km gereden. Nog even gauw het dorpje in en genieten van het broze zonnetje om bij terugkomst op de camping maar de camper in te duiken want het koelde hard af nadat de zon weg was. 's-Avonds koelde het wederom nog harder af dus op tijd in bed.
16-11: deze nacht iets meegemaakt wat we voor ons verrassend was. Het had geregend en ook bij het wakker worden regende het nog zacht. Hierdoor was het buiten ook redelijk afgekoeld dus gauw de boel inpakken en rijden want dan kon de autoverwarming aan. En dat was een genot. Zelfs Joop had nu een lange broek en sokken aan nog niet voorgekomen was in Australie. Maar goed door de autoverwarming aardig hoog te zetten werd het al gerieflijk warm in de auto. Regen was ondertussen opgehouden maar het was nog wel grauw en grijs. Na Apoll Bay afslag richting Cape Ottway genomen voor bezoek aan historische vuurtoren met een mooie look-out. Maar in de documentatie stond ook dat je waarschijnlijk vele koala's kan tegenkomen dus heel rustig rijden en kijken in de bomen. En ja hoor we hebben er vele gezien in vele slaaphoudingen en formaten. Zelfs een volwassen koala met een kleintje gezien (en uiteraard op de foto) wat wederom een vertederende gezicht was. Gelukkig knapte het weer toen net iets op dus vele foto's kunnen maken. Thuis maar zien welke onduidelijk zijn. Maar het doel (de vuurtoren) niet kunnen bewonderen daar de entree hiervoor fors was ten opzichte van het doel. Dus maar weer terug naar de GOR (en dus ook langs de koala's); het was wat later ondertussen en dat kon je gelijk merken want het werd al aardig druk. Overal zag je auto's half of dwars op de weg staan om maar een goede foto te kunnen nemen van de koala's. Maar we kwamen er uit en dus vervolgen van de GOR. Via Glenaire/Lavers Hill naar Princetown waar we even gestopt hebben(onderweg ook wel wat maar weinig gezien het mindere weer). Deze route liep wat meer in het achterland wat ook bijzonder mooi was: vele mooie hellingen volledig groen. Achter Princetown hebben we de Twelve Apostelen (volgens mij nog maar acht over; rest al door de erosie en beukende golven van het zeewater verdwenen) waarvde nodige foto's zijn genomen door Joop (Isabelle bleef lekker warm in de auto zitten; had geen zin om uitgewaaid te worden en af en toe een regenbui te ervaren). Echter het weer begon zachtjes aan beter te worden dus we hadden niet te klagen. Na de Twelve Apostelen de volgende attractie bezocht: Loch Ard Gorge. Blijkt een klif te zijn waarop een schip is vergaan; maar 2 personen hebben het overleefd. Mooie foto's genomen. Oh ja ondertussen nog vele mooie look-outs gezien. Doorgereden naar Port Campbell waar we wat informatie hebben ontvangen via het plaatselijke toeristenburo aldaar. Zonnetje scheen lekker dus het was heerlijk buiten maar nog wel veel wind. Na overleg besloten we om door te rijden: zien wel waar we belanden.
Na bezoek aan de attractie London Bridge (brug ontstaan door uitslijping van rotsen door het beukende zeewater; echter naam is ten onrechte want het is geen brug meer. Door het beukende water en de erosie was inmiddels de verbinding ook al volledig weggespoeld) gingen we weer het achterland in. En warempel het weer knapte op. Geen regen meer en zelfs de zon begon volop te schijnen. Af en toe een wolkje ervoor maar dat hinderde niets. Net voor Warrnambool reden we langs een kaasmuseum en besloten we hier even te stoppen. Binnen bleek er tevens een museum van oude machines te zijn dus erg leuk. De kaasafdeling was sterk vertegenwoordigd en gezien feit dat we beiden wel van een stukje lekkere kaas houden hebben we vele diverse soorten kaas meegenomen (kleine stukjes hoor) om deze bij een glas wijn op een toastje lekjer op te eten. Tevens een paar flessen wijn maar meegenomen. In Warrnambool gauw een camping opgezocht om nog even van het mooie weer te genieten. Toch rond 18.00 uur de camper in en gegeten; temperatuur in de camper was heerlijk (opgewarmd door de zon) dus dat was geen straf. Later in de avond nog ruim 2 uur met het thuisfront geskypt (vallen en opstaanndaar verbinding niet al te best was maar het was gratis he) wat resulteerde in een laatbtijdstip naar bed te weten rond 23.15 uur. De hele camping lag al in diepe rust vanaf 22.00 uur. Het weer buiten was somber en soms regende het. Dus beloofde het weer een frisse nacht te worden dus maar gauw diep onder de "wol".
17-11: ondanks dat we laat naar bed waren gegaan toch weer om 06.30 uur wakker. Het had aardig geregend die nacht dus buiten was alles zeiknat. We besloten om lekker in de camper te ontbijten en pas daarna te vertrekken voor het laatste gedeelte van de GOR en wel tot en met Portland. Van de ontvangen info de nodige bezienswaardigheden etc genoteerd en het beloofde een druk dagje te worden. Rond 08.00 uur vertrokken naar de Hopkins Waterfalls. Bleek op zich een kleine waterval te zijn die op de getoonde foto's van info nogal groots leek. Enkele campers stonden daar al op de parkeerplaats; hadden daar dus de nacht doorgebracht (er was toiletten aanwezig dus dat is dan toegestaan). Na wat foto's te hebben genomen wilden we weggaan maar Isabelle ontdekte een helsblauw klein vogeltje dicht bij ons die bleef zitten (normaal waren ze al weggevlogen). Gauw enkele schitterende foto' van het beestje gemaakt. En tot onze vreugde kwam een zelfde klein vogeltje met andere kleuren (geel/bruin/zwart) er ook bij dus gauw plaatjes schieten. Daarna weggereden richting Logans Beach om daar de "kraamkamer" van de Southern Right Wale te bezichtingen. Jaarlijks komen deze walvissen hier naar toe om in deze baai jongen te werpen (gedurende maanden mei t/september). Voor de stad Warrnambool is dit een dusdanige belangrijke touristenattractie geworden dat men speciaal hiervoor een platform (2 lagen) heeft gebouwd om het publiek te behagen. Letterlijk want de opstaande wanden waren tot ruim 1 meter opgetrokken om hiermede de wind tegen te houden. Helaas was er nu voor ons niets te zien maar het geheel was zeer zeker een bezoek waard. En........ zachtjes aan begon het zonnetje door te komen wat zeer welkom was. Hierna de GOR opgereden om nu werkelijk het laatste traject af te leggen. Maar eerlijk gezegd was deze weg zo recht en voorspelbaar dat wij dachten de verkeerde weg te hebben gepakt. Maar dit bleek niet zo te zijn. Voor mij is de GOR geeindigd in Warrnambool; deze weg behoorde hier niet toe voor mij dan. We bezochten het kleine plaatsje Koroit waar de Ierse komaf sterk is vertegenwoordigd wat ook te zien was aan de gebouwen aldaar. Na even te hebben gewandeld kwamen we een postkantoor tegen waar we enkele te versturen kaarten afgeven. Buiten stond een oude rode Engelse telefoontoestel en daar moest natuurlijk een foto van worden genomen. Daar werden we aangesproken door een Australische vrouw die een Nederlandse bleek te zijn (geboren in Helmond) maar op 9-jarige leeftijd met haar familie is verhuisd naar Australie in de jaren '50. Dus nu al 60 jaar woonachtig in Australie maar wel ging ze af en toe nog naar familie in Nederland toe. Haar nederlands was nog redelijk goed en er volgde een leuk gesprek zowel in het nederlands als engels /australisch. Hierna even in een leuk etablissement een kop koffie genomen met wat erbij want ze hadden glutenvrije artikelen. Na deze koffiestop weer op pad richting "Tower Hill". Blijkt een vulcanische natuurpark te zijn waarin verschillende diersoorten voorkwamen (kangeroes/koala's/emus/vele vogels en andere wildlife). Daarnaast ook diverse verschillende landschappen dus een afwisselend park. Uiteraard ook een souvenierswinkel aanwezig wat als resultaat had wederom aanvulling van ons al voorraad. Hierna doorgereden naar Port Fairy tot om daar iets te gaan eten na wat rondgelopen te hebben in de zon die er steeds meer doorkwam. Ook wat look-outs gezien maar dit was minder indrukwekkend dan we waren gewend (hoezo verwend?). Daarna richting Portland om door te rijden naar Cape Bridgewater. Hier was de zee wat aantrekkelijker om te bekijken en zouden we mogelijk zeehonden kunnen zien. Echter naar de verblijfplaats van deze dieren moesten we een wandeling maken van in totaal 4 uur wat ons net iets te gortig was mede gezien ook het tijdstip (rond 15.00 uur). Wel aan de andere kant van dit uiterste landpunt een mooi schouwspel van beukend zeewater uiteenspattend op de aanwezige rotsen ("Blowholes"). Naar dit schouwspel kan ik blijven kijken en foto's nemen ; iedere keer zie ik weer wat anders en nog mooier en hoger. Gelukkig trok Isabelle mij na enige tijd mee naar de camper anders had ik er nog gestaan.
We besloten om terug te gaan naar Portland en aldaar een camping op te zoeken om nog even lekker in het zonnetje te kunnen zitten. Maar dit liep wat anders want onderweg moest er gestopt worden: er was een koala gespot en wel heel dichtbij de weg (door een ander jong stel die ook zomaar hun auto langs de weg gauw hadden geparkeerd). Deze kans lieten we ons niet ontglippen en hup omgedraaid,terug gereden en camper gauw in de berm gezet. En jawel hoor: de koala zat in een zeer lage boom net langs de weg. En het mooiste was dat hij actief bewoog en dus niet lag te slapen. Keek ons rechtstreeks aan en was nieuwsgierig naar alle geluiden die hij hoorde. We konden het beestje benaderen tot op 2 meter van hem vandaan. Dit levert natuurlijk de mooiste plaatjes op dus......... vele foto's genomen. En de koala liet dit alles rustig over zich heenkomen. Al gauw stopten nog enkele auto's om foto's te nemen. Op dat moment zijn we weer doorgereden naar Portland en hadden algauw de camping gevonden (mede dankzij onze miep). Hierna tot 19.00 uur nog lekker buiten in de zon gezeten. Daarna kwam er bewolking en werd het fris. Dus gauw de camper in om te gaan eten en de rest van de avond door te brengen. Tevens alvast de route voor morgen (naar de Grampians: een rotsachtig park met veel uitzichten etc) doorgenomen en vastgelegd. Voor vervolg.... zie volgend reisverslag (6e gedeelte).